tag:blogger.com,1999:blog-140182132024-03-07T22:29:18.989+01:00WELCOME TO SHAKETOWNYour Time out of State, Out of MindShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.comBlogger1573125tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-87073637770962586072011-11-19T13:01:00.001+01:002011-11-19T13:16:04.413+01:00Adam Cohen ontkent familieband niet<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnrX1sMA75Ma3NBPC5o-14bg0E-Cz0IZoORkXQbhnm0FEXosV-wfAh2CLWw3pO23bRYmbyzh70pGr8f0H_QdWDnybxOYBbEWdceTOqABM9Lyv_S6RV03QsaINRnLiqOKVUgW40/s1600/adam.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnrX1sMA75Ma3NBPC5o-14bg0E-Cz0IZoORkXQbhnm0FEXosV-wfAh2CLWw3pO23bRYmbyzh70pGr8f0H_QdWDnybxOYBbEWdceTOqABM9Lyv_S6RV03QsaINRnLiqOKVUgW40/s400/adam.jpg" width="400" /></a></div>
"Ik ben een grotere fan van Leonard dan jullie hier allen samen". Adam Cohen steekt de bewondering voor <em>his Old Man</em> niet onder stoelen of banken. Hij is ermee gestopt om te trachten niet te klinken als zijn vader. De aanvaarding hiervan levert nu een reeks prachtige songs op als 'Like A Man', 'Sweet Dominique', en 'What Other Guy', waarin de appel van Adam niet ver van de boom valt. Bovendien bezit zoonlief een soort relativerende humor die zijn familieband nog meer onderstreept. Gul trakteert hij de zaal met 'So Long, Marianne' en geniet hier duidelijk zelf van. Wanneer iemand in de zaal roept dat hij zelfs beter is dan zijn vader repliceert Adam dat zoiets goed is om te horen maar hij voegt er meteen aan toe dat het een leugen is. Dit alles maakt hem een innemende artiest met veel zelfkennis.<br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-19888393889934135042011-11-13T21:39:00.001+01:002011-11-13T23:33:10.396+01:00Raphael Saadiq genereert powersoul met atoomkracht<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrmT5BVbxDRBgf8JRp5QZRQc22QUvA15vfZjyQFjoFdTq8QqfiC2EiihLkaGgmysBWsksBR_su90WeGe1p0mOWQBoOAk2UFneu9nA3bjmWOUa34yefQ4be7xJpAxZ1M1gLzt1P/s1600/saadiq.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrmT5BVbxDRBgf8JRp5QZRQc22QUvA15vfZjyQFjoFdTq8QqfiC2EiihLkaGgmysBWsksBR_su90WeGe1p0mOWQBoOAk2UFneu9nA3bjmWOUa34yefQ4be7xJpAxZ1M1gLzt1P/s400/saadiq.jpg" width="400" /></a></div>
Raphael Saadiq live is een belevenis die we niet gauw zullen vergeten. Vrijwel zonder verwachtingen zakten wij af naar Leuven. Een paar uur later stonden wij, totally blown away, ons af te vragen hoelang het geleden was dat we nog zo'n adembenemend sterk concert zagen. Saadiq, die twee jaar in dienst stond van Prince, weet vanuit vroegere ervaringen hoe hij het publiek als een superieure entertainer moet bespelen en blijkt in staat zijn concert perfect op te bouwen. Hij bouwt rustpunten in waar nodig en geeft gas wanneer de tijd daarvoor rijp is. Eén en ander leidt tot een ultieme climax die niemand onberoerd laat. Opener 'Heart Attack' sloeg in als een splinterbom en zette iedereen meteen in beweging. 'Let's Take A Walk' mikte vooral naar de onderbuik terwijl 'Don't Mess With My Man' met zulk een atomische kracht werd gespeeld dat de stenen in de Leuvense Depot bijna uit hun voegen barsten. Absoluut hoogtepunt werd 'The Answer', soul van bijna goddelijke makelij, Marvin Gaye meer dan waardig. En waarneer tijdens de slotronde nog eens een briljante versie van 'Let The Sunshine In' van Fifth Dimension de zaal wordt ingeslingerd is het game, set, match to... Mr. Saadiq!<br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-12915510457169035682011-11-09T21:15:00.000+01:002011-11-13T23:33:24.683+01:00Gillian Welch schittert in de Arenberg<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiJl3NVbqDAZZkuwgC6Ms0QMCFRj24qYdnfr6WjK5wPwv64dHh1pKuRW52VewFFwqveLpKAE6WM_qGH-Lz5U8A_lwgXhrW0TX9GMfP62nOS9TFR4NV73RjyuSOANUD0VKkUgBk/s1600/gillian.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiJl3NVbqDAZZkuwgC6Ms0QMCFRj24qYdnfr6WjK5wPwv64dHh1pKuRW52VewFFwqveLpKAE6WM_qGH-Lz5U8A_lwgXhrW0TX9GMfP62nOS9TFR4NV73RjyuSOANUD0VKkUgBk/s400/gillian.jpg" width="400" /></a></div>
Het concert van Gillian Welch en Dave Rawlings in de Arenbergschouwburg wordt door vele muzikale vrienden beschouwd als het concert van het jaar. Lichtjes overdreven vinden wij al stond dit optreden wel op een muzikaal zeer hoog niveau. Akkoord, songs als 'I Want To Sing That Rock'n'Roll', 'The Way It Goes', 'Look at Miss Ohio', 'Elvis Presley Blues', 'I'll Fly Away' en 'Long Black Veil' hebben zonder meer elk hun plekje verdiend in de country hemel en werden op een verblufffende wijze vertolkt, maar het concert miste, naar onze bescheiden mening, in zijn geheel toch wat aan spanningskracht en variatie. Het tweede deel kwam ook een stuk beter uit de verf dan het eerste en daarom is de eretitel 'concert van het jaar' net iets te hoog gegrepen. Desalniettemin zullen wij een zeer goede herinnering bewaren aan deze bijzondere avond en de zeldzame kans om Lady Gillian eens live aan het werk te zien.<br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-54396210653821064432011-11-06T20:36:00.000+01:002011-11-13T23:34:09.074+01:00Indrukwekkende Johnny Winter in Heerlen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5dUySJ58RTLoYmQGfaWK2Wd2jxGOtagyralYqWyCTj0e2g3xPSOA3qi-HRy6Wo2CD3sEQdM_TBupky7QCZWJ_5ofLHMSR6X63rw8L9QGwILyzZji0bOBzwoCJOMVVhRrucWKc/s1600/winter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5dUySJ58RTLoYmQGfaWK2Wd2jxGOtagyralYqWyCTj0e2g3xPSOA3qi-HRy6Wo2CD3sEQdM_TBupky7QCZWJ_5ofLHMSR6X63rw8L9QGwILyzZji0bOBzwoCJOMVVhRrucWKc/s400/winter.jpg" width="400" /></a></div>
De sympathieke bluesrocker en Woodstockveteraan Johnny Winter is inmiddels 67 jaar oud, zeer slecht ter been en bijna blind. Maar met z'n gitaar doet hij nog steeds precies wat hij wil. Vingervlugge solo's haalt Johnny net zo makkelijk uit zijn gitaar als een scheut whiskey uit z'n fles. Hoogtepunten uit het gesmaakte optreden waren onder meer de verschroeiende Stones-cover 'Gimme Shelter', het messcherpe 'Highway 61' en het huppelende 'Got My Mojo Working'. Dit laatste nummer staat ook op zijn uitstekende nieuwe album 'Roots', één van de beste bluesplaten van het jaar. Achteraf werden wij ontvangen in de camper van Johnny, waar hij gewillig zijn nieuwe cd voor ons signeerde. <br />
<br />
Shake<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8qZkU7vp-BT_N983_ca4FY6tfPiVgn2bnW0rg01UzoQKAUaovfJ65hjrimr0UMQiyRVVTtogAkiiEUPWIF2bhKxft_HkGO0m-QqdyQbRPbQqdZgZQoxfdfQV-MbLUU1FETh-2/s1600/eddiewinter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8qZkU7vp-BT_N983_ca4FY6tfPiVgn2bnW0rg01UzoQKAUaovfJ65hjrimr0UMQiyRVVTtogAkiiEUPWIF2bhKxft_HkGO0m-QqdyQbRPbQqdZgZQoxfdfQV-MbLUU1FETh-2/s400/eddiewinter.jpg" width="400" /></a></div>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-36347896614966791132011-11-05T20:02:00.000+01:002011-11-13T20:33:00.858+01:00Alice Cooper is nog steeds niet kapot te krijgen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvDMaG2eetXkHDNZXDRCtyTwk2IFoxbIkryAMxBmDAkiwj4UhZW6ZFzA1q8f3AFiPGky3lHU0BIBW1LcLZxQP_X_O5e0JGXAK46wXgwWSYBuHgMOsM5XhidP5sjxF8rdFukVL8/s1600/alice.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvDMaG2eetXkHDNZXDRCtyTwk2IFoxbIkryAMxBmDAkiwj4UhZW6ZFzA1q8f3AFiPGky3lHU0BIBW1LcLZxQP_X_O5e0JGXAK46wXgwWSYBuHgMOsM5XhidP5sjxF8rdFukVL8/s400/alice.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Calibri;">Alice stierf maar één keer tijdens zijn show in de AB, namelijk op het schavot. Dat is ongeveer twee keer minder dan gemiddeld, maar we moeten anderzijds in rekening brengen dat Cooper wel voor een levende slang, een reuze Frankenstein en een blonde vamp (gitariste Orienthi) zorgde om het spektakelniveau op peil te houden. Het is nog steeds allemaal wel een beetje horror-om-te-lachen, but we like it, yes we do! Vooral omdat het andermaal muzikaal zeer goed klopte. De shockrocker bleek deze keer overigens zeer goed bij stem en Orienthi (die nog bij Prince en Michael Jackson speelde) wist op meer dan behoorlijke wijze stergitarist Damon Johnson te vervangen. Ze ziet er bovendien een stuk aantrekkelijker uit. Zwier hier bovenop nog een flinke portie onvervalste Hard Rock hits als 'Poison', 'Shool's Out', 'Elected' en we kunnen spreken van een meer dan geslaagde muzikale avond. Hoog tijd om onze vleermuizen los te laten!</span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Shake</span>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-32626912093152432652011-11-04T19:54:00.000+01:002011-11-13T19:58:05.119+01:00McCoy Tyner: Eresaluut aan Hartman & Coltrane<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPD-CPAyB4NTRklecIJQKbFLGsP4mVoSga_D4td05jD1OrFZfaP89xtltBpuOcl303xQ699HBQ8_gRA3Qf3VibM-gT-VtFozGw7zNlPeTAGbGXVerypm7okQjZ31FE42WcJ6mE/s1600/tyner.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPD-CPAyB4NTRklecIJQKbFLGsP4mVoSga_D4td05jD1OrFZfaP89xtltBpuOcl303xQ699HBQ8_gRA3Qf3VibM-gT-VtFozGw7zNlPeTAGbGXVerypm7okQjZ31FE42WcJ6mE/s400/tyner.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Calibri;">De muziek van een klassiek album succesvol nieuwe
levenskracht inblazen, is niet iedereen gegeven. Toch bleek de 73-jarige McCoy
Tyner, de laatste overlevende van het legendarische John Coltrane Quartet,
samen met enkele topmuzikanten, daartoe in staat. Het opzet van de avond
bestond erin om songs die John Coltrane samen met zanger Johnny Hartman op
plaat zette live op het podium te vertolken. Ten tijde van de originele opnames,
die onder het toeziend oog van Bob Thiele plaatsvonden in New Jersey op 7 maart
1963, had pianist McCoy Tyner zijn vaste stek binnen het klassieke John
Coltrane Quartet. Het was voor laatstgenoemde een hele uitdaging om te werken
met een vocalist en het zou ook bij die ene keer blijven. Jammer eigenlijk want
het titelloze album 'John Coltrane and Johnny Hartman' is een vijfsterren plaat
die, niet alleen omdat het een buitenbeentje is maar ook omwille van de
ijzersterke vertolkingen, ook nu nog tot de grote jazz klassiekers behoort.</span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">Het McCoy Tyner trio, bestaande uit de pianist zelve,
bassist Gerald Cannon trad in de AB niet aan met zijn vaste drummer Francisco
Mela maar vond in Joe Farnsworth, die zijn sporen onder meer verdiende bij
Diana Krall en Pharoah Sanders, een waardige vervanger. Aan dit trio werden
tenor saxofonist Chris Potter, die de rol van Coltrane op zich nam en zanger
José James toegevoegd. Deze laatste kreeg in ons landje enige bekendheid als
muzikaal maatje van Jef Neve waarmee hij de plaatopname 'For All We Know'
realiseerde, niet toevallig op hetzelfde Impulse label als jazzreus Trane. Jef
Neve en José James creëerden in het recente verleden tevens een gesmaakt programma
rond de muziek van de legendarische saxofonist en het mag dus ook geen wonder
heten dat één en ander niet ongemerkt aan de neus van Tyner voorbijging en
James nu de kans kreeg om aan zijn zijde de wereld rond te toeren. </span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">De start-up van de avond gebeurde via enkele instrumentale
nummers waaronder het melodieuze 'Fly With The Wind' ("<i style="mso-bidi-font-style: normal;">een nummer dat ik al heel mijn leven
speel,"</i> dixit Tyner) en 'Ballad For Aisha', een tweede Tyner original.
De pianist bouwt deze laatste song aanvankelijk helemaal solo op om hem daarna
in handen te geven van zijn muzikanten die mekaar enkele mooie solo's gunnen.
De eerste rechtstreekse referentie naar Coltrane gebeurt in de vorm van
'Moment's Notice'. </span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">Zijn typische hamerende speelstijl is door de jaren heen wat
afgezwakt maar McCoy Tyner weet nog steeds als geen ander zijn muzieknoten te <i style="mso-bidi-font-style: normal;">placeren</i>, om het op z'n Brussels te
zeggen. Ondertussen doet Chris Potter het meer dan behoorlijk op de tenor. Niet
dat we Trane erbij zouden vergeten, maar plezierig luisteren blijft het
alleszins. </span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">Na de eerste drie instrumentale nummers loopt José James het
podium op en het mag aan het publieksapplaus duidelijk wezen dat deze zoet
gevoicede bariton reeds over een flink aantal Belgische fans beschikt, al
houden die zich de rest van de avond wat gedeisd. De fysieke verschijning van
de jonge Amerikaanse zanger uit New York mag er zeker zijn en we vermoeden
meteen dat, naast 's mans grote muzikale kwaliteiten als vocalist, Jef Neve
hier ook wel oog voor zal gehad hebben.</span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">James zet eerst zijn tanden (of beter gezegd zijn lippen) in
de wonderschone ballad ' Autumn Serenade'. De zanger kan de vergelijking met
Johnny Hartman duidelijk doorstaan. Beiden beschikken ze over een warme bariton
en een soepel verende frasering. Alleen het timbre van de twee zangers
verschilt enigszins. Johnny Hartman zong op de plaatversie ook ietsje meer
laid-back dan José James nu live in de AB. Niettemin kunnen wij van deze versies
ten volste genieten.</span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">De volgende ballad, 'Dedicated To You' genaamd, is opnieuw
een schot in de roos, zowel qua zang als qua begeleiding. Het smoothly klinkend
groepsgeluid dat de muzikanten genereren is er eentje om in te kaderen. Daarna
mag het plagende 'You Are Too Beautiful' eventjes uit de pan swingen maar
eindigen doet José James met het moeilijkste: een klassieker als 'My One And
Only Love' (gecoverd door onder meer Sinatra, Fitzgerald, Martin, Vaughn,...)
naar je hand zetten is bijna onbegonnen werk. Hij laat deze dan ook vrij dicht
tegen de definitieve versie van Johnny Hartman aanleunen. Geen probleem echter
want we noteren het als één van de hoogtepunten van de avond.</span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">Na de gezongen passage van James duiken McCoy Tyner & Co
opnieuw de jazzgeschiedenis binnen en trakteren ons nog op een swingend 'In A
Mellow Tone' (Duke Ellington) en een Afrikaans aandoend slotakkoord waarvan we
de titel helaas zijn kwijtgeraakt. </span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">Er volgen daarna geen bisnummers meer en dus ook niet de
verhoopte versies van 'Lush Life' en 'They Say It's Wonderful' en zo blijven
dit de enige twee nummers uit de Coltrane/Hartman plaat die we tot onze spijt niet
te horen kregen. </span><br />
<br /><span style="font-family: Calibri;">Desalniettemin mogen we niet alleen spreken van een
bijzonder geslaagde muzikale avond maar bovendien ook van één van de mooiste jazzconcerten
van dit bijna voorbije jaar. Thuisgekomen rondom middernacht doken we onze platenkast
in en schoven we het Coltrane-Hartman album zachtjes in onze cd-speler om er
een uur lang van te genieten. Chill out, Man! Een betere manier om deze dagen de
middenvinger uit te steken naar de Halloween gekte bestaat er immers niet. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Shake</span>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-78105594696423852472011-11-01T18:44:00.000+01:002011-11-13T19:52:12.320+01:00Sterke Patti Smith weet Sinner's Day toch nog te redden<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj_7hN7_GcUPQI9w19aY9Spt-ljhhyCq-TVPACDcawtx2GDPDUMaQP0hFmFuZwnLmBFtY9l0zbCY9ytuU7TD9wjquo0Hv32fmNcZaaq6a8P-4Q00Y9mSLZi3uPy8Po-x-HkZg_/s1600/patti.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj_7hN7_GcUPQI9w19aY9Spt-ljhhyCq-TVPACDcawtx2GDPDUMaQP0hFmFuZwnLmBFtY9l0zbCY9ytuU7TD9wjquo0Hv32fmNcZaaq6a8P-4Q00Y9mSLZi3uPy8Po-x-HkZg_/s400/patti.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
De 2011 editie van Sinner's Day bleek, afgezien van een schitterende Patti Smith, een maat voor niks. Het optreden van The Exploited kunnen we samenvatten als overloos geschreeuw en gebral. Visage (ronduit belachelijk), The Mission (saai), Diamanda Gallas (onbeluisterbaar), The Cult (ondermaats) en Karl Bartos (mooie videoshow tijdens leuke Kraftwerkdeuntjes) waren allen passagiers van een zinkend schip. Gelukkig dat Patti Smith met een ongelooflijk bezield, ja zelfs bezeten optreden de dag nog wist de redden. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Gloria, <nobr>Redondo Beach,</nobr> <nobr>Free Money,</nobr> <nobr>Ghost Dance,</nobr> <nobr>My Blakean Year,</nobr> <nobr>Beneath the Southern Cross,</nobr> <nobr>Ain’t it Strange, </nobr><nobr>Because the Night, </nobr><nobr>Pissing in a River, </nobr><nobr>People </nobr><br />
<nobr>Have the Power en</nobr> <nobr>Rock n Roll Nigger </nobr><nobr>waren de songs</nobr><br />
<nobr>die het onoverwinnelijk </nobr><nobr>elftal uitmaakten. </nobr><br />
<br />
<nobr>Toen de zangeres zich voluit voor de 'Occupy Wall Street' </nobr><br />
<nobr></nobr><nobr>beweging </nobr><nobr>uitsprak en het publiek,opriep hetzelfde te doen, </nobr><br />
<nobr>leek het plots revolutie in Hasselt. </nobr><nobr>Eindelijk. Dank u, Patti.</nobr></div>
<div style="text-align: left;">
<br />
Shake</div>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-55602602754585572432011-10-26T18:26:00.000+02:002011-11-13T18:40:52.362+01:00Wanda Jackson shakes it well<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN0jgbGVRurwhVi3LfZXNpAzbKTnhidIItSWMCr4tCJHs5zD7DYrqt-ehQwhFiykppJHK4KQY1aLdFii204W_LZUfVFbxfZTzP4xTlzl7YcEEffKSJGwzz2VcOUKiiIr4gYWm4/s1600/wanda.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN0jgbGVRurwhVi3LfZXNpAzbKTnhidIItSWMCr4tCJHs5zD7DYrqt-ehQwhFiykppJHK4KQY1aLdFii204W_LZUfVFbxfZTzP4xTlzl7YcEEffKSJGwzz2VcOUKiiIr4gYWm4/s400/wanda.jpg" width="400" /></a></div>
Akkoord, Wanda Jackson liet nu en dan een valse noot klinken en was tegen het einde van het concert even haar stem kwijt, maar toch vonden wij dit een schitterend concert van een dame die al meer dan een halve eeuw carrière maakt. De overgave en de humor die Wanda vandaag de dag nog volop tentoon spreidt, werkte bijzonder aanstekelig. Het heerlijke gekrijs van haar schelle stem vertegenwoordigt voor ons nog steeds al het goede van de goede ouwe rock'n'roll. Bovendien wordt ze als country dame zwaar onderschat. '<em>Who can shake a chicken in the middle of the room?' </em>Wanda can!<br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-85744779388364715262011-10-25T18:13:00.000+02:002011-11-13T18:23:43.272+01:00Imelda May geeft Rockabilly nieuw gezicht<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTLKf1ScvC42yQvGn2CL8u7wUOR3gttAZBaReHVxA8qowXL0wuY57bterxPlbDpS4X6ZGjjmx9FaUOBpOm-VDfp6qBBrAvZema-_rLAQNOmuve6tuugfJT6JF1luOuwPMcNSKO/s1600/may.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTLKf1ScvC42yQvGn2CL8u7wUOR3gttAZBaReHVxA8qowXL0wuY57bterxPlbDpS4X6ZGjjmx9FaUOBpOm-VDfp6qBBrAvZema-_rLAQNOmuve6tuugfJT6JF1luOuwPMcNSKO/s400/may.jpg" width="400" /></a></div>
'The Queen of Rockabilly' wordt ze de laatste tijd steevast genoemd en daar valt wel iets voor te zeggen. Imelda May heeft zeker de verdienste het genre opnieuw actueel te maken. Ze is een sterke performer die een publiek bij het nekvel kan grijpen, alleen vinden we (de meeste van) haar songs nog net niet sterk genoeg. Dat was vooral te merken toen ze zich tijdens de bisnummers gooiede op enkele Elvis-nummers en een flamboyante cover van 'Tainted Love' waarmee ze de zaal moeiteloos plat kreeg. <br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-27549834927488820732011-10-23T18:05:00.000+02:002011-11-13T18:10:22.839+01:00Roger McGuinn tiereliert vrolijk in Gent<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpPp7Y3qsUq1Kvz0kKXu1sEBXFhkxoLMK87waFYazhKSnrNeqtkFFO850tJAPKF-JJ4IdzAlGfxncVAV-dEia3EObEWjBEll4HcrYr4gIf6HBRl8GEdPh6Bx_ODEc3syotZy0p/s1600/mcguinn.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpPp7Y3qsUq1Kvz0kKXu1sEBXFhkxoLMK87waFYazhKSnrNeqtkFFO850tJAPKF-JJ4IdzAlGfxncVAV-dEia3EObEWjBEll4HcrYr4gIf6HBRl8GEdPh6Bx_ODEc3syotZy0p/s400/mcguinn.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Calibri;">Met de wetenschap dat de legendarische groep The Byrds nooit
meer zullen samentroepen organiseerde de Gentse Handelsbeurs, onder het motto
'Beter één volgen in de hand...', een solo concert van opper-Byrd Roger
McGuinn. Het werd uiteindelijk eerder 'An evening with...' dan een echt concert
en hoewel de zanger zich ook niet echt profileerde als een volleerde
storyteller wist hij wel enkele boeiende anekdotes op het publiek los te laten.
</span><br />
<span style="font-family: Calibri;">Eerste vraag: Heeft deze Byrd iets met palmen? Net zoals op
R&B Peer enkele jaren geleden stonden er nu weer enkele groene kamerplanten
opgesteld, maar dat was waarschijnlijk om het veel te grote podium toch wat
intiemer te maken. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Met zijn rode 12-strings Rickenbacker om de nek kwam McGuinn,
geheel in zwarte outfit en met een boswachterhoedje op het hoofd, de Gentse planken
opgewandeld op de tonen van het van Bob Dylan geleende 'My Back Pages'. Als
iemand het oeuvre van Dylan toegankelijk gemaakt heeft voor radio airplay dan
zullen het The Byrds wel geweest zijn. Nog steeds steekt Roger de bewondering
voor zijn almachtige goeroe niet onder stoelen of banken. Na een mooi
akoestisch 'She Don't Care About Time' vertelt McGuinn hoe hij een gekregen
kladje van Dylan bijna aanbad als was het The Holy Grail om het nadien te
transformeren tot 'Ballad of Easy Rider', bedoeld voor de gelijknamige film uit
1969. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Onze vriendelijke Hoofdvogel wisselt met de regelmaat van
een klok zijn Rickenbacker af met de speciaal voor hem ontworpen zevensnarige
(!) akoestische gitaar. De hele avond zal verder blijken dat Roger een
begenadigd gitarist is. Toch schiet hij als solo performer wat te kort. Hij
speelt zijn liedjes rechttoe rechtaan maar mist toch wat bevlogenheid. Meestal
oogst hij een beleefd applaus, maar zelden meer dan dat. De vlam in de pan
krijgen we nooit, zodat werkelijk enthousiaste reacties uitblijven en het toch
allemaal iets te braaf blijft. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">McGuinn legt zijn jeugd en vroege invloeden bloot met
versies van 'St. James Infirmary Blues', de Woody Guthrie song ' Pretty Boy
Floyd' en het van Lead Belly en Lonnie<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Donnegan bekende 'Rock Island Line'. Daarna komen nog een reeks Bob
Dylan adaptaties aan bod: 'All I Really Wanna Do' bijvoorbeeld waaronder
McGuinn en zijn vogelvrienden een flinke Beatle Beat plaatsten, het
countrygetinte 'You Ain't Goin' Nowhere' en -als piece de resistance- 'Mr
Tambourine Man'. </span><br />
<span style="font-family: Calibri;">Natuurlijk maakte de sympathieke Vogel ons ook deelgenoot in
de glorie van de grote Byrds klassiekers. 'Chetnut Mare', '5D', 'Mr Spaceman, 'I
Feel a Whole Lot Better', 'Eight Miles High' (een knipoog naar 'Eight Days a
Week' van The Beatles) en het zweverige 'Turn, Turn, Turn': één voor één toch
allemaal wereldklassiekers van formaat. Des te jammer dat McGuinn deze nummers
solo moest performen, we misten toch wel het vroegere groepsgeluid en vooral de
magistrale samenzang van de originelen. Ook minder bekend Byrds materiaal kwam
aan bod via het mooie, samen met Gene Clark geschreven, 'Get To You' (uit de
magistrale plaat 'The Notourious Byrd Brothers') en het hilarische 'Drug Store
Truck Drivin Man' (ook wel bekend van de versie die Joan Baez hiervan neerzette
op Woodstock).</span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Daarnaast blikte McGuinn terug op zijn solo carrière via
onder meer de piratenhymne 'Jolly Roger', naar eigen zeggen bijzonder populair
ten tijde van zijn deelname aan Bob Dylan's Rolling Thunder Revue, het van Joni
Mitchell geleende 'Dreamland', de rocker 'Lover On The Bayou' en het nauwelijks
bekende 'Parade Of Lost Dreams'. </span><br />
<span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">Samengevat kunnen
we zeker stellen dat het wederom een genoegen was om deze muzieklegende in ons
midden te hebben. Toch was de man beter tot zijn recht gekomen middenin een
ruimere orchestratie. Of met andere woorden: gevogelte kan best lekker zijn
maar smaakt nog meer met wat verse groentjes en een portie friet erbij. Cheers!<o:p></o:p></span></span><br />
<br />
<span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><span style="font-family: Calibri;">Shake</span></span>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-7572520440131867612011-10-20T17:06:00.000+02:002011-11-13T17:23:35.462+01:00Bob Dylan haalt zijn slag thuis in Antwerpen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB49Ca-C3MAbVR-4Ui-x63Ti3RlbNSwKFBQUALYPXn2d04_exjX-BjRKbzuA7_ZRVnm5PW6diFsci6i_IhCHCxobAxzE8mWld972KC71569hEwtwicCcDvOma-ciGpTBtVcN0h/s1600/bob.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB49Ca-C3MAbVR-4Ui-x63Ti3RlbNSwKFBQUALYPXn2d04_exjX-BjRKbzuA7_ZRVnm5PW6diFsci6i_IhCHCxobAxzE8mWld972KC71569hEwtwicCcDvOma-ciGpTBtVcN0h/s400/bob.jpg" width="400" /></a></div>
Bob Dylan was goed in Antwerpen. Vergeet alle slechte reviews uit allerlei dagbladen die het tegenovergestelde beweren. Meer dan dertig jaar lang slaagt de pers er niet in om een min of meer eensgezinde mening over een Dylan concert te formuleren en ook dit keer was dit niet anders. Na de achtentwintig concerten die ik van Dylan meemaakte kan ik toch min en meer wat vergelijken en nogmaals... Dylan was goed. Vooral tijdens de songs dat hij zich niet achter zijn orgeltje verschuilde, hoorde je intense versies van onder meer 'Love Sick', 'Not Dark Yet', 'Forgetful Heart', 'Can't Wait', 'High Water' en 'Ballad of a Thin Man'. Hier hoorde je de man echt zijn best doen door een pakkende frasering neer te zetten waartoe alleen hijzelf in staat is. En ook al was het niet de beste versie, we zijn blij dat Dylan -eindelijk- eens 'A Hard Rain's A-Gonna Fall' speelde in ons land.<br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-13226086534184183352011-10-20T16:55:00.000+02:002011-11-13T17:03:54.492+01:00Knopfler kiest de moeilijkere weg<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbysC3E4MreN-bPZtHj3L8osoUEB6f5RJrzPz-mMd8QSB52LbtAzu3y8M4-wuSFaEZZt0LdYzmFzVDNuJf44EXZd_q5vjWjLf503e_-8fi8ReHytM84UM_mIUVx0aEEkMFwY-P/s1600/knopf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbysC3E4MreN-bPZtHj3L8osoUEB6f5RJrzPz-mMd8QSB52LbtAzu3y8M4-wuSFaEZZt0LdYzmFzVDNuJf44EXZd_q5vjWjLf503e_-8fi8ReHytM84UM_mIUVx0aEEkMFwY-P/s400/knopf.jpg" width="400" /></a></div>
Wie beweert dat het optreden van Mark Knopfler slaapverwekkend was, doet de waarheid wat geweld aan. Knopf koos veeelal voor minder bekende nummers uit zijn solo carrière en dat was best moedig. De man had het zichzelf veel makkelijker kunnen maken door enkel de Dire Straits hits te spelen, maar dit deed hij dus niet. Enkel 'Brothers in Arms' en 'So Far Away' passeerden de revue. Wie zoals ons, vanaf de vierde rij, zijn gitaarspel gadeslaat moet toch wel respect tonen voor zoveel virtuositeit. Niettemin was dit een concert dat lang zal blijven nazinderen.<br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-13695840610599815592011-10-18T16:37:00.000+02:002011-11-13T16:50:34.763+01:00New Order stelt lichtjes teleur<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-l7PoqKYXNK2fxTQiLmni6MaK27BzJVqvD9RBfadlA5xxuHLRedU8PuXDFsT3Is-P-5lmeVzxNRWRX99BT9GbCl7J-MbkABbelSMdu0sVX3yk8d0dcvQvU3eBCun8efSuNSDz/s1600/new+order.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-l7PoqKYXNK2fxTQiLmni6MaK27BzJVqvD9RBfadlA5xxuHLRedU8PuXDFsT3Is-P-5lmeVzxNRWRX99BT9GbCl7J-MbkABbelSMdu0sVX3yk8d0dcvQvU3eBCun8efSuNSDz/s400/new+order.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Calibri;">Zelden zoveel belangstelling gezien als voor het éénmalige reünieconcert van New Order in de AB. Het publiek stond voor zeven uur al aan te schuiven achter dranghekkens tot in de Steenstraat. Was het dat allemaal waard? Voor de harde fans waarschijnlijk wel. We zijn blij dat we hoogtepunten als 'Age of Consent' , 'Blue Monday' en het ultieme 'Love Will Tears Us Apart' (Joy Division) hebben meegemaakt maar echt beklijvend was dit concert niet.</span></div>
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Shake</span>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-74568386627388830652011-10-14T16:30:00.000+02:002011-11-13T16:33:50.757+01:00Crosby & Nash: grootmeesters van de meerstemmigheid<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZABcBuVTAxJ0R7d3nTkT0BxC3PbYXSBh-BBSyrbm_7fadcqbhwk5byANLnbhBBtWWe1Zy1ditTXuEJtcbnGt5Kp1UfT5qHHzcsGsvwiPd1homyRSwLTJYMVCx3EOrYunInCcM/s1600/crosna.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZABcBuVTAxJ0R7d3nTkT0BxC3PbYXSBh-BBSyrbm_7fadcqbhwk5byANLnbhBBtWWe1Zy1ditTXuEJtcbnGt5Kp1UfT5qHHzcsGsvwiPd1homyRSwLTJYMVCx3EOrYunInCcM/s400/crosna.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: Calibri;">Iets meer dan een
jaar geleden speelden David Crosby en Graham Nash nog samen met hun
spitsbroeder Stephen Stills in Vorst Nationaal. Nu stonden ze er met hun tweeën
voor, toch werd het een beter concert. Dit had enerzijds te maken met de vocale
vorm van Crosby die nu een stuk beter uit de verf kwam en anderzijds met de
kwaliteit van hun vierkoppige begeleidingsband, bestaande uit stergitarist Shane
Fontayne, bekend van zijn werk voor Springsteen begin jaren '90, bassist Kevin
McCormick, weggelopen uit Jackson Brown's band, drummer Steve DiStanislao die
zijn sporen verdiende bij David Gilmour en tenslotte James Raymond op keyboards,
de zoon van David Crosby. <o:p></o:p></span></span><br />
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: Calibri;">Warm verwelkomd door
hun Brusselse fans beginnen de Woodstock-veteranen opvallend stevig met 'Eight
Miles High', de Byrdsklassieker waarin Crosby nog een hand had. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">"We have a lot of music to play
tonight, "</i> belooft Crosby (een belofte die hij en zijn dikbuikige
vriend later, na meer dan twee en een half uur muzikaal entertainment, ook
weten waar te maken). Maar eerst nemen beide artiesten wat gas terug met het
mooie 'I Used To Be a King', gezongen door Nash en voorzien van subliem werk
van Fontayne op leadgitaar. Deze laatste zal overigens het hele concert lang
blijven schitteren op zijn instrument. Wie zulk een begenadigd gitarist in zijn
rangen heeft staan, heeft overigens steeds al half gewonnen. <o:p></o:p></span></span><br />
<br /><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: Calibri;">Herkenningsapplaus
volgt voor een eerste hoogtepunt in de vorm van een glansrijk geserveerde versie
van 'Long Time Gone', gevolgd door het gezellige 'Marakesh Express', dat ons
niet zozeer naar Marokko doch eerder naar de groene weiden van Woodstock, NY
voert. Ondertussen laat Graham weten dat het voor hem een eer is in de stad van
zijn lievelingsschilder Rene Magritte te mogen optreden. Het Belgische publiek
reageert lauw en schijnt zijn eigen helden nauwelijks <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>te kennen. Wanneer Nash zich wat later luidop
afvraagt waarom iemand op de vierde rij hem met een verrekijker zit te beloeren
(<i style="mso-bidi-font-style: normal;">"Do you want to see us THAT
close?") </i>krijgt hij het Circus wel aan op zijn hand. Crosby kan het
niet nalaten nog wat humor toe te voegen door te suggereren dat die man
mogelijk hun neusharen zit te tellen. Eventjes lijken Crosby & Nash de
hippieversie van Laurel & Hardy, geen kat die dit erg vindt. Een ander
grappig moment doet zich voor wanneer een harde fan plotsklaps 'I Love You'
naar (één van?) beide heren roept, reageert Nash droogjes met <i style="mso-bidi-font-style: normal;">"I would like your sister to yell
that".</i><o:p></o:p></span></span><br />
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: Calibri;">Het duo vervolgt met
enkele minder bekende recentere songs als 'Old Soldier', het Neil Youngachtige
'Don't Dig Here' (over het dumpen van nucleair afval) en 'Wind On The Water' (over
het vernietigen van het leven in onze oceanen). Verder spreken de grijze heren
zich tussendoor ook uit voor de Occupy Wall Street beweging en tegen de
oorlogswaanzin. Muziek en engagement voor een betere wereld blijft voor hen nog
vaak hand in hand gaan, zoveel is duidelijk.<o:p></o:p></span></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: Calibri;">Na een korte pauze
pakken Crosby & Nash het Circus opnieuw in met eerst een potige versie van
Crosby's 'Almost Cut My Hair', daarna het mooie akoestische intermezzo 'Simple
Man' en vervolgens het prachtige 'Guinnevere', vocaal geschilderd als een
middeleeuws icoon en een waarlijk hoogstandje van meerstemmigheid. Aan dit
handelskenmerk van C&N hebben groepjes als Fleet Foxes, zoniet alles, dan
toch zéér veel te danken. En de heren trekken nog verder door op hetzelfde elan
via de Beatlescover 'Blackbird', waarbij onze protagonisten samen met Shane
Fontayne rondom één en dezelfde microfoon het lied naar hemelpoorten van de
close harmony zingen. <o:p></o:p></span></span></div>
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: Calibri;">Het sentimentele
'Our House' is zoals te verwachten dé publiekslieveling van de avond. Nash
voegt er met veel gevoel voor ironie aan toe dat, indien hij vooraf had geweten
dat dit nummer zulk een grote hit zou worden, dat hij er dan vast en zeker een
betere song van zou hebben gemaakt. Daarna kondigt een breed glimlachende David
Crosby, die meer en meer begint te lijken op een Rembrandiaanse figuur, een
nummer aan dat hij in decennia niet meer live heeft gespeeld: 'Laughing'. Tenslotte
volgen nog een handvol nummers, waaronder enkele grote klassiekers als
'Cathedral', 'Deja Vu' en als enige bisnummer het countrygetinte 'Teach Your
Children'. Met dit langdurend maar smaakvol concert bewezen David Crosby en Graham
Nash niet alleen dat ze songs (mee)schreven die eeuwigheidswaarde bezitten maar
ook dat ze nog steeds onmiskenbaar tot de grootmeesters van de meerstemmige samenzang
behoren. Tot in de gloriaaaa!<o:p></o:p></span></span><br />
<br />
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: Calibri;">Shake<o:p></o:p></span></span>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-8097541466853922342011-09-30T16:19:00.000+02:002011-11-13T16:25:37.032+01:00The Specials zetten AB op de kop<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnIVu0zD85YGEKMXJVZuGIHVYq4F_jfYOHi_Z9FderuhcmrPU9sIj78jkigUCF5Cx6p84OI8J6B3Ct2xUnKVCyQ3FRke04MOKOuxpLdBmR1bVOrKewMu2fXra8jZVhbu7umlPS/s1600/specials.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnIVu0zD85YGEKMXJVZuGIHVYq4F_jfYOHi_Z9FderuhcmrPU9sIj78jkigUCF5Cx6p84OI8J6B3Ct2xUnKVCyQ3FRke04MOKOuxpLdBmR1bVOrKewMu2fXra8jZVhbu7umlPS/s400/specials.jpg" width="400" /></a></div>
The Specials bouwden in de AB een spetterend feestje. Nieuw materiaal heeft deze band niet meer in de aanbieding staan maar de ouwe hits krijgen de zaal moeiteloos plat. Zelden de Ancienne Belgique zo uit zijn dak zien gaan. <br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-2815542256865941642011-09-24T14:39:00.000+02:002011-11-13T16:15:13.193+01:00Brian Wilson blijft een rare vogel<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhayZJtkneA2y7LRGf10TzOco8m1ypAkWGHH_txpeuSmqBD8m9XI3T6N0BsrEzN4miaFweL677BpasCeoTJjAz7A6hg_Zk_RrPaBv-s_82aVg5GSYUqYtU30ApDlzLrWZNRHNm8/s1600/brian.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhayZJtkneA2y7LRGf10TzOco8m1ypAkWGHH_txpeuSmqBD8m9XI3T6N0BsrEzN4miaFweL677BpasCeoTJjAz7A6hg_Zk_RrPaBv-s_82aVg5GSYUqYtU30ApDlzLrWZNRHNm8/s400/brian.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Calibri;">De doortocht van Brian Wilson had dit jaar (wederom) iets bevreemdend. De man leek af en toe zelfs in slaap te vallen achter zijn orgeltje of in gedachten op een andere planeet te vertoeven. Toch slaagde hij erin om nu en dan nog een glimp van zijn genie tentoon te spreiden, dit mede dankzij zijn uitstekende begeleidingsband. 'Good Vibrations', 'Sloop John B', 'California Girls'... de hitmachine van de Beach Boys blijft geniaal.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Shake</span>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-21877090698776071862011-09-22T14:27:00.000+02:002011-11-13T14:32:59.798+01:00Sara Lee Guthtie & Johnny Irion stellen nieuwe plaat voor<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO4YHfXxQ5nPr7cKXh8SxalbRypkHzl1teAUPyqQ5b3akWa1kCPh5eplE03IFGG0L_7UbC-XXtfG-0se6wnFlG5gBaaAQa8N5j4jJ6najyE_danmOuBTRTMk4ipWqpOSo3Sxol/s1600/sara.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO4YHfXxQ5nPr7cKXh8SxalbRypkHzl1teAUPyqQ5b3akWa1kCPh5eplE03IFGG0L_7UbC-XXtfG-0se6wnFlG5gBaaAQa8N5j4jJ6najyE_danmOuBTRTMk4ipWqpOSo3Sxol/s400/sara.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Calibri;">Met in het achterhoofd de allerbeste herinneringen aan de
vorige Belgische concerten (Toogenblik, Ancienne Belgique) van Sarah Lee
Guthrie (32) en <i style="mso-bidi-font-style: normal;">heuren</i> Johnny Irion
(42) trokken wij vol verwachting naar de AB Club waar helaas veel te weinig
volk opdaagde voor dit magische koppel, bestaande uit de kleindochter van
folklegende Woody Guthrie en het zingende achterneefje van schrijver John
Steinbeck. Het publiek bestond woensdag grotendeels uit mensen die ook tijdens
de vorige concerten present gaven en nu, als tevreden klanten, tevreden
terugkeerden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Husband & Wife</i>
Irion-Guthrie, inmiddels al bijna twaalf jaar gelukkig gehuwd, hebben zich voor
de gelegenheid versterkt met bassist Charlie Rose en drummer Zeke Hutchins (Tift
Merrit's band) om aldus de sound van hun nieuwe plaat, "Bright
Examples", live zo goed mogelijk gestalte te geven. </span><br />
<span style="font-family: Calibri;">Eén en ander wordt meteen duidelijk wanneer dit viertal
"Hurry Up And Wait" inzetten. De oude folky sound is vervangen door
een groepsgeluid dat sterk aanleunt bij dat van de Jayhawks. Niet gek als je
bedenkt dat ook Mark Olsen meewerkte aan het nieuwe album. Hierna volgt
"Never Far From My Heart", voorwaar een prachtsong, maar helaas komt de
stem van Sarah Lee in het begin nog wat povertjes uit de verf. Dat verbetert
echter langzamerhand vanaf het dromerige "Seven Sisters", een song
met verwijzing naar het astrologische teken dat dezelfde naam draagt. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Vervolgens trekt Johnny Irion de elektrische kaart met
"Kindness", uit hun eerste plaat en daarna met de splinternieuwe song
"Two Wave Hold-down", opgedragen aan The Beach Boys. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">'Our Guitars still have Jetlag,'</i> zwanst
Johnny wanneer het stemmen enige tijd in beslag neemt. Toch kan je merken dat
vooral Irion op deze hardere, elektrische momenten aanstuurt. Johnny blijkt
immers de betere gitarist van het gezelschap en hij geniet er zichtbaar van om met
zijn instrument Neil Youngsgewijs tekeer te gaan. Bovendien is Johnny, qua
lichaamsbewegingen, duidelijk door dezelfde choreograaf gevormd als de Canadese
Dinosaur Senior. Alleen het wapperen met de haren wil voorlopig nog niet zo
goed lukken.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">Het bijna esotherisch klinkende 'Butterflies', waarbij
Charlie Rose zijn Epiphone Viola Bass te lijf gaat met een strijkstrok is een
eerste rustpunt in de set. Ondertussen geeft vrouwe Guthrie ook wat zangles aan
het publiek dat ze in achtergrondkoortjes verdeelt. Het door Sarah Lee met een
ijl stemmetje gezongen "Target On Your Heart" neigt vervolgens alweer
naar The Jayhawks, terwijl Johnny Irion er opnieuw een flinke Neil Young
gitaarsolo mag uitpersen. De cover "Spin, Spin, Spin" als ode aan Jim
& Ingrid Croce mag er absoluut zijn, hetgeen tevens kan gezegd worden over een
nieuw nummer dat de titel "Hard Working People" meekreeg (toch niet geschreven
voor de Vlamingen zekers?) Hier trekt Johnny de zang naar zich toe en mag Sarah
Lee het ritmisch tikkeneitje beroeren, waaruit eens te meer blijkt dat over de
taakverdeling binnen het gezin Irion-Guthrie serieus wordt nagedacht.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Calibri;">De titelsong van hun nieuwe plaat "Bright
Examples" is gebaseerd op het verhaal van een eenzame reiziger op <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Appalachian Trail</i> die Sarah Lee en
Johnny langs hun deur zagen passeren. Zowel qua thematiek als qua vormgeving
zitten we hiermee weer op het spoor van het betere Neil Young werk, hetgeen we
zeker als compliment bedoelen.</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: Calibri;">Maar als Sara Lee daarna teruggrijpt naar "Mornin'
Over", misschien wel hét hoogtepunt van de avond, vallen we toch weer voor
dat oude folky, country geluid van hun eerste platen. Het recente "Speed
of Light" met madame Guthrie à la tambourine, draagt een psychedelisch
tintje met zich mee en verdient -toegegeven- ook wel een pluim. </span></div>
<span style="font-family: Calibri;">Met "Good Cry" en het al eerder gehoorde verhaal
van een dame die elke morgen uien schilde om eens flink door te janken, keren
Irion & Guthrie terug naar hun eigen muzikale verleden. Dat geldt verder
ook voor de andere bisnummers, die de muzikanten -van het podium gestapt-
gewoon gezellig in de zaal staan te spelen. We onthouden daarbij vooral het
onweerstaanbare "When The Lilacs Are In Bloom" en kunnen niet anders
dan besluiten dat Johnny & Sarah Lee alweer een memorabel concert in
Brussel speelden. Via "Bright Examples" een lichtend voorbeeld geven
voor muzikale tijdgenoten, il faut le faire!</span><br />
<span style="font-family: Calibri;"></span><br />
<span style="font-family: Calibri;">Shake</span>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-64076444202644127032011-09-19T23:27:00.006+02:002011-09-19T23:38:08.250+02:00Groovin' with Kitty, Daisy & Lewis<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5bshVkSYX4Djk8otZr-9jK-XUVkR9BVuEb8tGkfDGML0Cc5BVWzis87FtZOw3XFeHZXvca_9PopfO16qjfUdmXVW9MHf8pLKj66rvLmSW_L2VXxIy7S0a7DcLeGRt3zvnJgH9/s1600/IMG_4057.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 295px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5bshVkSYX4Djk8otZr-9jK-XUVkR9BVuEb8tGkfDGML0Cc5BVWzis87FtZOw3XFeHZXvca_9PopfO16qjfUdmXVW9MHf8pLKj66rvLmSW_L2VXxIy7S0a7DcLeGRt3zvnJgH9/s400/IMG_4057.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5654188196734911618" border="0" /></a>Na het meer dan gesmaakte optreden van het sympathieke trio <a href="http://kittydaisyandlewis.com/">Kitty, Daisy & Lewis</a> op het Rhythm & Bluesfestival in Peer afgelopen zomer, beklom dit succesvolle drietal, zoals steeds aangevuld met ma (staande bas) en pa (gitaar, banjo, toetsen) Durham, afgelopen donderdag de planken van de Ancienne Belgique. De Brusselse muziektempel was aardig volgelopen voor de Britse rock'n'roll-versie van de familie von Trapp. Het publiek bestond voor een aanzienlijk deel uit jonge mensen, uitgedost in onvervalste fifties stijl, met andere woorden het volkje dat je doorgaans op een bal van Radio Modern zou verwachten. Retro is in, zoveel is duidelijk, al vertelden Kitty, Daisy & Lewis ons tijdens hun interview dat we enkele maanden geleden van hen in Peer afnamen dat ze hun muziekstijl zeker niet (alleen) zo willen benoemen. Hun mix van jazz, blues, swing, early rock'n'roll, folk, ska, country,... bestempelen zij eerder als 'klassieke rootsmuziek' die al jarenlang bestaat en nooit zal verdwijnen. Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk.<br /><div><br />Het Londense punkrockbandje The Sharp Tongues dat als openingsact geprogrammeerd stond, kon ons slechts matig boeien. Een zangeres op paar gouden laarzen, een krachtige drummer en een wijdbeens staande bassist is misschien net voldoende om associaties met rock'n'roll op te roepen maar als, zoals hier, de songs weinig om het lijf hebben, stelt het allemaal weinig voor.<br />Gelukkig maakten Kitty, Daisy en Lewis onze avond toch goed. Openend met de titelsong van hun laatste plaat, de instrumental 'Smokin' In Heaven' ging broer Lewis, samen met zijn zusjes meteen op zoek naar de juiste groove. Daar is het deze jonge band nu net om te doen en daar blinken ze ook in uit. Ze houden het allemaal graag wat rudimentair en bovendien gebruiken ze het liefst vintage muziekmateriaal. Zoals een classicus die zweert bij historische instrumenten, pakken Kitty, Daisy en Lewis het liefst uit met muzikale voorwerpen die al meer dan één leven achter de rug hebben. Bovendien wisselen ze deze instrumenten net zo vaak als ware het de tennisballen op het toernooi van Wimbledon. De drummer van de band? Dat zijn wij allemaal (om de beurt), meneer! Maar als we onze favoriete slagwerk(st)er moeten noemen, kiezen wij onverwijld voor Daisy die telkens haar hele lijf ritmisch in de strijd gooit.<br /><br />Ook vocaal wisselen de broer en de zusjes af. Daisy zingt een gedreven 'I'm Going Back', een heerlijk swingend 'Will I Ever', een kattig kwaad 'Messing With My Life' (het nummer dat het dichtst bij pop aanleunt) en ze is ook de vertolkster van publiekslieveling 'Going Up The Country'. Kitty mag zich onder meer vocaal uitleven in enkele rootsige old-school ska-nummers als 'Tomorrow' en 'I'm So Sorry'. Lewis tenslotte, die misschien toch wel over de beste stem van het drietal beschikt, etaleert zijn kunsten in het countryachtige 'I'm Going Home' het funky 'Don't Make A Fool Out Of Me' en het oergezellige 'Hillbilly Music'.<br /><br />Tussendoor komt de Jamaicaanse trompetlegende Eddie 'Tan Tan' Thornton (sessiemuzikant bij onder meer The Beatles, The Rolling Stones, Jimi Hendrix, Bob Marley,...) als special guest tijdens enkele ska-nummertjes de ziel uit zijn lijf blazen. In tegenstelling tot de jeugdige Durhams is Thornton niet zo schuchter en durft hij als een echte entertainer met het publiek te communiceren, waarop telkens een golf van applaus volgt. De meisjes komen op dat vlak niet verder dan vriendelijk glimlachen en nu en dan een verlegen 'Thank You' te murmelen. Lewis onderneemt af en toe een poging om toch iets te zeggen tegen zijn publiek (iemand moet het toch doen) maar zit meestal in zijn gedachten al bij de volgende instrumentenwissel.<br /><br />Geen nood echter, het is de muziek die telt en jawel hoor, die weet ons heus wel te beroeren. De bluesy harmonica van Kitty, het ferme gitaarspel van Lewis en de ontstuitbare ritmiek van Daisy en het stevige achtergrondwerk van mum & dad Durham laten de AB grooven dat het een lieve lust is.<br /><br />Helaas duren schone liedjes nooit lang en komt er, na een bisronde, ook een einde aan dit concert. Zonde eigenlijk.<br /><br />Shake</div>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-73623211321296878022011-07-14T14:23:00.006+02:002011-07-14T14:29:08.054+02:00The Pogues in het rivierenhof: Alive, (drunk) & kickin'<div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-tGClIZAeDjHX6JS5AgL0tdfgH3mWiUOzJHn5hy1lVVFESlxGHb8xxTOnxx1J_3x9wY7dqT5shmRb8wzrZfJWhhI84hRZmmje6ZvqPXsFm5R1u7jXZS4zaVA7vMD1npglfFjh/s1600/IMG_0031.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; width: 400px; height: 272px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5629182819745473138" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-tGClIZAeDjHX6JS5AgL0tdfgH3mWiUOzJHn5hy1lVVFESlxGHb8xxTOnxx1J_3x9wY7dqT5shmRb8wzrZfJWhhI84hRZmmje6ZvqPXsFm5R1u7jXZS4zaVA7vMD1npglfFjh/s400/IMG_0031.jpg" border="0" /></a>Het Rivierenhof op een mooie juli avond is nog steeds de beste plaats om van muziek te genieten in de zomer. Dat wij niet alleen met deze mening staan werd maandagavond nog eens bewezen want het openluchttheater bleek zo goed als uitverkocht voor de komst van de legendarische <a href="http://www.pogues.com/">Pogues</a> mét Shane McGowan.<br /><br />Tijdens het voorprogramma maken we kennis met Donkey Boni, een nieuw trio onder leiding van Gunther Nagels (Donkey Diesel). Openingsnummer 'Instant Street' (dEUS) herkennen we pas na enige tijd want Gunther maakt het zijn publiek niet gemakkelijk. De zanger klinkt met zijn diepe grafstem zowat als een moderne versie van Nonkel Van Grauwel. We kunnen hun muziek misschien het best beschrijven als erg repetitief en minimalistisch. Het publiek lust er duidelijk geen pap van. "Schrijf maar op: Worst Band Ever," schreeuwt een Hollander ons toe. Duidelijk is wel dat deze muziek (voorlopig) eerder thuishoort in experimentele achterkamertjes dan in een openluchttheater.<br /><br />The Pogues verschijnen slechts een kwartier te laat ten tonele, hetgeen we best redelijk achten gezien hun reputatie. 'Streams of Whiskey' is de perfecte opener en vertelt meteen letterlijk waar McGowan vandaan komt. Indien Shane voor één keer nuchter zou zijn, zouden we hier wereldnieuws kunnen schrijven maar de zanger lalt, wauwelt en lispelt nog steeds als Stan Laurel die in een wijnvat gevallen is. Een drietal gin-tonics staan op het dienblad naast zijn microfoon om Shane's alcoholpeil op niveau te houden. Ondertussen rookt het enfant terrible van de Ierse folk ook nog als een Turk. Maar ondanks dit alles staat hij er wel en dat mag met deze levensstijl stilaan een wonder heten.<br /><br />Misschien doen we er goed aan hier te spreken over punkfolk of nog beter pubfolk want dit gezelschap tovert het Rivierenhof in geen tijd om in een gezellige Ierse pub waar het geen ene zier uitmaakt of er juist of vals gezongen wordt. De goede vibes primeren en die zijn er in overvloed.<br /><br />De achtkoppige band pakt gretig uit met klassiekers. 'If I Should Fall From Grace With God' volgt op het openingsnummer. Dit orkest waarin o.m. mandola, mandoline, accordeon, drums, tin whistle, banjo en allerlei gitaren figureren, musiceert onberispelijk op niveau. Not the piano has been drinking, maar slechts de zanger. Shane brengt het er, geruggesteund door de backing vocals van zijn makkers, al bij al nog goed vanaf. 'A Pair of Brown Eyes', 'Tuesday Morning', 'Sunny Side of the Street' klinken allemaal meer dan behoorlijk. Toch zien we een paar oudere koppels hoofdschuddend het openluchttheater verlaten, mogelijk dachten zij aan de plaatversies van deze songs die inderdaad mijlenver af liggen van het gebral dat we nu te horen krijgen. Maar hey, ook Bob Dylan zingt niet meer als in de jaren '60!<br /><br />Als McGowan tijdens een drietal nummers het podium even verlaat (om aan de whiskeyslang te hangen? om te plassen? om een nieuw pakje sigaretten te scoren?) en de gedoodverfde Pogues' ondervoorzitter Peter 'Spider' Stacy de zang even van hem overneemt, is de band plotsklaps zichzelf niet meer. De meerwaarde van McGowan, zelfs in dronken versie, blijft nog steeds bepalend voor de groep.<br /><br />Ond ertussen gaat het feestje gewoon verder. 'And the Band Played Waltzing Matilda' brengt Tom Waits in gedachten. Greatest hit 'Dirty Old Town' wordt door honderden kelen meegezongen, terwijl 'Sally MacLennane' de voorste gelederen alweer aanzet tot een rondje pogoën en crowdsurfen.<br /><br />The Pogues komen nog drie keer terug voor een encore. Tijdens deze bissen weten vooral 'The Irish Rover' en een knotsgek 'Fiësta', waarbij enkele Poguesleden met een metalen dienblad op hun hoofd knotsen, de uitgelaten sfeer te consolideren.<br /><br />Ergens staat deze groep op een lijstje van de 50 groepen die je zeker moet zien vooraleer te sterven en eerlijk, we zijn blij dit optreden meegemaakt te hebben. Geruchten doen de ronde dat dit wel eens de laatste tournee zou zijn van de Britse groep en dat zou jammer zijn. Ierland heeft het al zwaar genoeg dezer dagen.<span style="font-size:85%;"> (Meer <a href="http://www.flickr.com/search/?w=68575154@N00&q=pogues&m=text">foto's</a>)</span><br /><br />Shake</div>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-89204606586579672342011-07-10T23:43:00.000+02:002011-11-14T00:03:44.934+01:00Ringo Starr eindelijk nog eens in de Lage Landen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjawm5p8_IkA0MI5FtJzbuQp-4wJgWW2L00NWbBmskKPcliZjkQhuvAJA-QO3oCAOG85zBVq7B8HJeF9ROqmbTQw-KyZFbbPZi8ik4cMjJtqlebG0STcIfcmfCn37ZG49Uw1iuU/s1600/ringo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjawm5p8_IkA0MI5FtJzbuQp-4wJgWW2L00NWbBmskKPcliZjkQhuvAJA-QO3oCAOG85zBVq7B8HJeF9ROqmbTQw-KyZFbbPZi8ik4cMjJtqlebG0STcIfcmfCn37ZG49Uw1iuU/s400/ringo.jpg" width="400" /></a></div>
Ringo Starr op het Nederlandse Bospop in Weert: we konden het eerst amper geloven. Eerder zagen we de sympathieke Beatle in De Panne en in Leuven live aan het werk. Nu moesten we de grens over, maar dat hadden we er natuurlijk graag voor over. De All-Star Band waarmee Ringo zich heden ten dage omringt bestaat o.m. uit uit Wally Palmar (zanger/gitarist The Romantics), Edgar Winter en Rick Derringer, Gary Wright, Richard Page (Mr. Mister) en drummer Gregg Bissonette. Elk krijgen deze leden hun five minutes of fame maar dé spotlight staat natuurlijk op Ringo himself. Openend met 'It Don't Come Easy' brengt de ex-Beatle meteen sfeer op de wei. 'Photograph' klinkt fantastisch. De ambiance verhoogt nog als de drummer van de beste groep ooit de echte zware kanonnen inzet: 'Yellow Submarine', 'I Wanna Be Your Man', 'Honey Don't' en in de finale 'With A Little Help From My Friends'. We kunnen in geen woorden zeggen hoe wij ons geamuseerd hebben. Thanks, Ringo, Peace and Love!<br />
<br />
ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-37724918022803299942011-07-08T22:19:00.003+02:002011-07-14T14:30:43.370+02:00So Beautiful, So Sonny!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinzyCd4NftPfH7NFY2s8rRblnd6eO6rbe5_ilhLIkuUy_JtExJ0hvqQr-XuUMQaQOkG1MRPeOSl7ZO6RFuzugVFkQA6_HddPqDr_gRpermXPvOtIJtXqo-KZoo21pjBeXdEJyX/s1600/rollins.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinzyCd4NftPfH7NFY2s8rRblnd6eO6rbe5_ilhLIkuUy_JtExJ0hvqQr-XuUMQaQOkG1MRPeOSl7ZO6RFuzugVFkQA6_HddPqDr_gRpermXPvOtIJtXqo-KZoo21pjBeXdEJyX/s400/rollins.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5627078885427853394" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>NL-BE</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]--><span style="mso-ansi-language: NL;font-size:12.0pt;" lang="NL" >Jazz Gent mag dit jaar tien kaarsjes op de verjaardagskaart zetten en heeft dan ook veel redenen om te vieren. Om te beginnen is het festivalterrein volledig hertekend tot wat waarschijnlijk de definitieve formule wordt.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Een succes want het oogt allemaal een stuk fraaier. Geen bomen meer die het zicht belemmeren in de tent, een overdekte plek waar je als toeschouwer gezellig kunt eten en drinken terwijl je toch nog van de muziek kunt blijven genieten en daarnaast ook meer dan voldoende ruimte om de benen te strekken. Komt daarbij dat de catering met heel wat verse producten van topkwaliteit is. Wat wil je op een festival nog meer? Uiteraard dat de affiche er mag zijn en ook hierin weet Jazz Gent zich te onderscheiden door onder meer topnamen als Sonny Rollins, BB King, Mavis Staples, Raphael Saadiq en Daniel Lanois op deze editie aan te trekken. Het mag gezegd: Jazz Gent speelt vanaf heden in de Champions League van de Europese Festivals waartoe ook North Sea Jazz en Copenhagen Jazz behoren. </span> <p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: NL;font-size:12.0pt;" lang="NL" >Traditiegetrouw mag de band die het vorige jaar uitkwam als laureaat van de wedstrijd Jong Jazz Talent Gent het festival openen. We maakten graag kennis met het <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Nathan Daems Quintet</b> dat zijn ontstaan te danken heeft aan het Gentse conservatorium waarop enkele leden mekaar leerden kennen. Het kwintet begon merkwaardig als duo aan de set met Nathan op sopraansax en Simon Segers aan de drums en creëerden een Oosters aandoend sfeertje. Nadien vervoegden Bart Vervaek (gitaar), Sebastiaan Gommeren (bas) en Fulco Ottervanger (piano) het aanvankelijke duo. Vooral deze laatste deed zich opmerken op de keyboards als knoppentovenaar waardoor hij misschien iets te veel aandacht naar zich toetrok. Nathan Daems, die wisselde tussen sopraan- en tenorsax, blies het hele concert op niveau en weet zich te handhaven als een de onverstoorbaar frontman van de groep. Zijn bindteksten verwoordt hij nog wat schuchter ("en nu Libanees jazz walske om iedereen gerust te stellen") maar zijn talent zal ervoor zorgen dat hij binnen het circuit zijn plaats zal vinden. Tijdens eigen composities van Fulco Ottervanger klinkt hun muziek nogal experimenteel of misschien beter hedendaags. De Oosterse, vaak Arabische, invloeden die vaker opduiken maakt het allemaal wel interessant. Dat het voor Nathan en zijn kompanen een hele eer was dit festival te mogen openen konden we wel begrijpen. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: NL;font-size:12.0pt;" lang="NL" >Als tweede act op het festival stond de Franse <b style="mso-bidi-font-weight: normal">Michel Portal</b> geprogrammeerd. Portal is een grote naam binnen de Europese jazz en zelfs binnen de klassieke muziek. Hij werkte onder meer samen met Karlheinz Stockhausen, toch ook één van de meesters van de 20ste eeuwse ernstige muziek. Een zekere ernst typeert deze Fransman wel die vaak met gesloten ogen op het podium staat alsof hij alle klanken die hijzelf samen met zijn groepsleden produceren diep in zichzelf opneemt om daarna al dan niet bij te sturen. Mits enkele handgebaren of subtiele blikken leidt hij zijn band die bestaat uit Nasheet Waits (drums), Harish Raghavan (bas), Bojan Z (piano) en </span><span style="font-size:12.0pt;">Ambrose Akinmusire (trompet). Zelf wisselt de Fransman tussen sopraansax en basklarinet. Vooral via dit laatste instrument maakt hij diepe indruk. Jammer wel dat hij zijn bandoneon thuis liet want naar het schijnt blinkt hij ook hierin uit. Tijdens dit concert stelt Portal zijn jongste album voor 'Bailador'. De muziek klinkt complex, soms wat intellectualistisch maar bevat desalniettemin vele boeiende momenten. Straf bijvoorbeeld hoe Portal, opgejaagd door helse ritmes duelleert met zijn jonge trompettist en deze het vuur aan de schenen legt. Het Gentse publiek lust hier wel pap van en beloont het ensemble met een daverend applaus.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt;">Toch, ere wie ere toekomst, zitten de meeste aanwezigen te wachten op de sympathieke, bijna 81-jarige <a href="http://www.sonnyrollins.com/"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Sonny Rollins</b></a>, bijgenaamd Saxophone Colossus of zeg maar de laatste levende Jazz Gigant uit de generatie Coltrane / Monk / Davis / Roach met wie hij allen samenspeelde en opnam. De verdiensten van deze artiest voor de Jazzwereld kunnen met geen woorden overschat worden. Ter illustratie: thuis hebben we niet minder dan 56 cd's van deze grootheid in de kast staan en dat is slechts maar een gedeelte van zijn totale oeuvre. Een droom ook voor festivaldirecteur </span><span style=" mso-ansi-language:NL;mso-bidi-font-weight:boldfont-size:12.0pt;" lang="NL" >Betrand Flamang die in vervulling gaat, want Rollins stond uiteraard al eerder op the wishlist van het de Gentse festival. Helaas doet Sonny niet zoveel concerten meer, en misschien was dit dan ook de allerlaatste kans om deze Jazz legende te strikken (al hopen we vurig van niet). Maar we moeten realistisch zijn. De laatste zestien jaar zagen we Rollins slechts vier keer op Belgische bodem, drie keer in Bozar Brussel en nu dus in Gent. Hoewel kansberekening niet aan ons besteed is leek het ons op z'n minst een goed idee om vriend en vijand te overtuigen dit concert absoluut niet te missen. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: NL;mso-bidi-font-weight:boldfont-size:12.0pt;" lang="NL" >Eerste vaststelling: Sonny Rollins treedt in Gent aan met een bijna volledig nieuw kwartet muzikanten in vergelijking tot zijn laatste Brusselse concert in 2007. Alleen bassist en boezemvriend Bob Cranshaw is erbij. Cranshaw is voor Rollins wat Tony Garnier voor Bob Dylan is, een vaste waarde die al decennia meegaat. In het geval van Cranshaw zelfs vijf decennia. Deze bescheiden meesterknecht is slechts twee jaar jonger dan zijn baas, al zouden de meesten hem een stuk jonger inschatten, maar Rollins lijkt vastberaden om zijn vriend aan boord te houden. Vreemd genoeg is vaste trombonespeler </span><span style="mso-bidi-font-weight:bold;font-size:12.0pt;" >Clifton Anderson wel (tijdelijk?) verdwenen uit de bezetting. <span style="mso-spacerun:yes"> </span>In de plaats van dit alles kiest Sonny naast bassist Cranshaw dit keer voor drummer Kobie Watkins, percussionist Sammy Figueroa en gitarist Peter Bernstein, stuk voor stuk waardige muzikanten die geen egotripperij hoeven. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-weight:bold;font-size:12.0pt;" >Rollins, die er vandaag met glazend wit hemd en grijs Afrokapsel wat uitziet als God de Vader, begint zijn set met twee nieuwe composities waarvan eentje naar eigen zeggen "Pantanjali" heet (genoemd naar een belangrijke Indische Yoga geleerde). Meteen maakt hij hiermee een duidelijk statement dat hij geen retro artiest is, maar eentje die blijvend op zoek gaat naar vernieuwing. Spijtig genoeg duiken er tijdens het eerste nummer wat problemen op met de microfoon maar men is er snel genoeg bij om Sonny te depanneren. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-weight:bold;font-size:12.0pt;" >Het valt ons op dat Sonny wel fysiek een stuk verouderd lijkt tegenover zijn laatste concert in Brussel en wat slecht ter been loopt, maar dat neemt niet weg dat hij zijn instrument nog steeds krachtig weet te beroeren. Vooral als hij tijdens het derde nummer één van zijn typische calypso's inzet herwint Sonny zijn sterkte. Ongelooflijk hoe hij die onnavolgbare stroom noten en klanken aan mekaar blijft rijgen om telkens schijnbaar te verdwalen in zijn eigen improvisaties maar achteraf toch altijd weer op zijn pootjes terecht komt. Zelfs nu nog, op hoog bejaarde leeftijd, kan Sonny zijn tenorsax laten hijgen, grommen, blaffen, tieren en ronken zoals niemand anders dat kan. Meesterlijk!</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-weight:bold;font-size:12.0pt;" >Daartussen geeft hij ruim kansen aan zijn muzikanten om met hun eigen kunsten uit te pakken. Vooral gitarist Bernstein en drummer Watkins maken hiervan gretig gebruik maar in alle bescheidenheid en zonder echter de show te willen stelen. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-weight:bold;font-size:12.0pt;" >Ook tijdens een rustig ingezette ballad accelereert Rollins na een tijdje en blaast de ziel uit het lijf. Geen enkele muzikant die wij kennen, of hij zou Toots Thielemans moeten heten, wordt al spelende zo één met zijn instrument. Als een muzikale <i style="mso-bidi-font-style:normal">Hunchback of Notre Dame</i> kromt en strekt de jazzreus ritmisch de rug alsof hij zichzelf wil stroomlijnen met zijn saxofoon. Het zijn beelden die ons voor altijd zullen bijblijven.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-weight:bold;font-size:12.0pt;" >Geen 'St Thoma's of 'Tenor Madness' dit keer op de setlist maar Sonny weet feestelijk af te sluiten met 'Don't Stop The Carnival', opnieuw een calypso en tegelijk één van zijn signature songs. Door de vurige uithalen uit zijn sax en wat bescheiden danspasjes die hij daarbij uitvoert laat hij de Gentse tent swingen dat het een lieve lust is. Ruim voldoende voor een staande ovatie terwijl het publiek beseft dat men hier één van de allerlaatste jazziconen van de Grote Generatie aan het werk heeft gezien. <span style="font-size:85%;">(Meer <a href="http://www.flickr.com/search/?w=68575154@N00&q=Sonny+Rollins%2C+2011&m=text">foto's</a>)</span><br /></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-bidi-font-weight:bold;font-size:12.0pt;" >Shake</span></p>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-89158719632416338272011-07-04T00:39:00.002+02:002011-07-04T01:00:05.383+02:00Bob Dylan kent zijn sterke momenten in Mainz<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcIgekcYEvMEPq_uHMi4xLEYdwG8EA5NtJFXv7JuFbXUyQjWzfD5zu3Z_0yavE87sqLoqHj2g8g4zUKofVhMNbCEiyxx7Uyjd1fQoZBhmUksV5NAKoZownSTfi83whjCdClM1y/s1600/dylan.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcIgekcYEvMEPq_uHMi4xLEYdwG8EA5NtJFXv7JuFbXUyQjWzfD5zu3Z_0yavE87sqLoqHj2g8g4zUKofVhMNbCEiyxx7Uyjd1fQoZBhmUksV5NAKoZownSTfi83whjCdClM1y/s400/dylan.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5625259594303372530" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>NL-BE</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>NL-BE</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style:normal"><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language:EN-US" lang="EN-US">How many roads must a man walk down, before you'll call him a fan?</span></i><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language:EN-US" lang="EN-US"> </span><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language:NL" lang="NL">Wat bezielde ons om op een zaterdag in de maand juni heen en terug acht honderd kilometer te reizen om Bob Dylan & Band in het Volkspark van Mainz, nabij het Duitse Frankfurt, voor de 27ste keer aan het werk te zien? Misschien omdat onze favoriete troubadour nu al ruim twee jaar lang de Lage Landen links had laten liggen op zijn Never Ending Tour en dat we goed en wel beseffen dat dit indrukwekkend tourneetje vroeg of laat even eindig zal blijken als andere dingen in dit leven? <span style="mso-spacerun:yes"> </span>Misschien wilden we wel het effect van de triomfantelijke terugkeer van Charlie Sexton op het groepsgeluid van Dylan's Band empirisch onderzoeken? Maar mogelijk moeten we het antwoord gewoon zoeken in het feit dat enige momenten van gemeenschap in tijd en ruimte met <i style="mso-bidi-font-style:normal">The Columbia Recording Artist</i> op zich ons al reden genoeg gaf om de lange afstandstrip te maken. Zodoende.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language: NL" lang="NL">Omdat wij van kindsbeen af leerden onze tijd nuttig te besteden namen we onderweg wat Dylan gerelateerd studiemateriaal door in de vorm van bootlegs uit de voorbije jaren. Deze legden onmiskenbaar Dylan's sterktes bloot maar ook zijn zwaktes (up- & down-singing, staccato, onnozele keyboard solo's, etc....) en gedrukt met onze neus op deze onweerlegbare feiten plaatsten we sterke vraagtekens bij de kwaliteiten die Dylan als performer na zijn zeventigste verjaardag nog zou bezitten. Afwachten maar.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language: NL" lang="NL">Aangekomen in het Volkspark merken we dat we lang niet de eersten zijn. Het grasveld dat zich aftekent als een natuurlijke arena is een uur voor de aangekondigde start van het concert al voor een vijfde gevuld. Er worden vandaag zo'n 8.000 aanwezigen verwacht en het concert is dan ook al weken uitverkocht. Het publiek bestaat uit meer jonge mensen dan verwacht, al kan niet ontkend worden dat de oudere garde toch nog steeds veruit de grootste groep uitmaakt.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language: NL" lang="NL">Tijdens het wachten slaan we een praatje met een sympathieke Nederlander die vanavond zijn vijfendertigste Dylanconcert viert. Hij vraagt ons of wij het boek van "die landgenoot van ons" (Patrick Roefflaer nvdr) kennen want daar is hij helemaal weg van. Nederlanders met goede smaak, je komt ze niet alle dagen tegen.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language: NL" lang="NL">Kwart over zeven, een kwartier later als op de kaart vermeld, verschijnen Dylan & band ten tonele. De groepsleden zijn gehuld in een bruin-beige pak met daaronder een zwart hemd. Ze doen me, vanop afstand gezien, een beetje denken aan The Beatles tijdens hun optreden in Shea Stadium, al klopt het model van de jasjes dan weer niet helemaal. Dylan draagt een stijlvol zwart pak, met witte streep op de kraag en op de broek. Met de zwarte hoed erbij en zijn grijsachtig ringbaardje oogt hij op en top als een 'Senor' van respectabele leeftijd. Een Spaans-Amerikaanse, geen Antwerpse welteverstaan.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language: NL" lang="NL">Het orkest zet een feestelijke versie in van 'Rainy Day Women No.12 & 35' waarop Bob zich uitleeft op keyboards. De klanken die hij uit zijn instrument knijpt klinken als een showorgel. Sexton pakt uit met enkele flinke gitaarsolo's. Dylan kenners knipogen naar mekaar of steken hun duim omhoog. </span><span style="font-size:12.0pt;mso-ansi-language:EN-US" lang="EN-US">Plots lijkt Dylan zijn tekst vergeten.<span style="mso-spacerun:yes"> </span>"They'll stone you everywhere.... </span><span style="font-size:12.0pt">Stone you here and there..." Hij moet er zelf om lachen, maar breekt al snel daarna de song af.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Bob's orgeltje eist een hoofdrol op in het prima vertolkte "Don't Think Twice, It's Allright" en vreemd genoeg werkt dat ook. De song swingt als gesmolten boter. Dit is genieten.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Bob komt center stage postvatten voor wat het absolute hoogtepunt van het optreden zal worden. Tijdens "Things Have Changed" kronkelt hij als een slang rond zijn microfoon terwijl hij de song een adembenemend gedreven versie meegeeft. De leadgitaar van Sexton zorgt voor extra verfijning. Dylan in bloedvorm!</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Bob omgordt zijn gitaar voor 'Girl of the North Country', hetgeen vooral leuk is om te zien en iets minder om te horen. Maar niettemin vertolkt Dylan dit lied best goed zodat het genieten blijft. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Het tangoachtige 'Beyond Here Lies Nothing' blaft Dylan dreigend als een baardlijke duivel van zich af, terwijl hij zijn gitaar eerder als een wapen dan als een instrument gebruikt. De blik in zijn ogen spreekt boekdelen. Veel meer dan in 2009 verzorgt Bob het showelement tijdens zijn optreden, vooral als hij vooraan op het podium met of zonder gitaar postvat, misschien wel de grootste verandering ten goede.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Na dit nummer verdwijnt Dylan dan toch helaas weer achter zijn showorgeltje om 'The Lonesome Death of Hattie Carroll' om te buigen tot een Tom Waits-achtig walsje. De song heeft na bijna 50 jaar nog niets van zijn lyrische kracht verloren. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">De fijne rockabilly 'Summer Days' komt deze keer helaas wat minder goed uit de verf, ondanks het fijne werk van Sexton. Dylan mompelt maar wat af en aan. Jammer.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Gelukkig herpakt Dylan zich, opnieuw center stage, tijdens (het eerste deel van) 'Tangled Up in Blue' waarin hij uitpakt met een bluesy solo op de mondharmonica maar daarna spijtig genoeg vervalt hij in één van zijn vocale zonden: het staccato zingen. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Tijdens het swingend blueske genaamd 'The Levee's Gonna Break' kan Bob naar hartelust schouderschuddend zijn keyboards beroeren, terwijl zijn bandleden aandachtig hun meester gadeslaan al was het maar om te weten wanneer ze de song moeten afronden. </span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Een tweede hoogtepunt vindt plaats als Dylan, opnieuw center stage, achter de microfoon verschijnt. 'Ballad of Hollis Brown' klinkt meer dan ooit als de aangrijpende ballade des doods die het altijd zou moeten zijn en wekt daarmee indruk.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">'Highway 61' zit in een swingend jasje waarbij Dylan zich plotsklaps Jimmy Smith waant op zijn orgel. Helaas klinkt hij hier als Eugène Flagey in het Leugenpaleis.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">'Desolation Row' hadden we liever niet (opnieuw nog eens) gehoord maar vonden we gelukkig beter dan gevreesd, ondanks wederom een hoop flauwekul op keyboards waar niemand echt beter van wordt.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Een slechte geluidsmix verneukt het machtige 'Thunder On The Mountain' en toegegeven Dylan zingt het ook echt niet goed. Dit hebben we eerder al veel beter gehoord.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">'Ballad of a Thin Man' spijkert het niveau gelukkig weer op. Misschien omdat de meester voor even zijn handen van dat orgeltje houdt? Dylan klinkt hier als een Bijbelse profeet die met vlammende tong een onheilspellende toekomst voorspelt. Something's happening here... Jawohl!</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">De bissen. Dylan kent zijn prijsbeesten door en door: 'Like a Rolling Stone' natuurlijk (aaaaaaaaaaargh, dat orgel!), een denderend maar ook niet volledig geslaagd 'All Along the Watchtower' en tenslotte een flauw 'Blowin' In The Wind'. Daarna is het tijd om applaus in ontvangst te nemen, huppelend het podium te verlaten en in de tourbus te duiken die we enige minuten later, het is stipt 21 uur, het terrein zien afbollen, nieuwe einders tegemoet.</span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt;">Was dit allemaal de moeite en de verre reis waard? Zeker, al was het maar omwille van het feit dat Dylan's zwakkere songversies vaak nog beter zijn dan volledige oeuvres van vele andere artiesten. Maar ook omdat we in Mainz opnieuw enkele zeer sterke momenten hebben beleefd, die tot het allerbeste behoren van wat we Dylan in een periode van bijna 30 jaar hebben zien doen. Dylan slaagt er nog steeds in om voor verrassingen te zorgen. Hopelijk besluit hij spoedig om hiermee nog eens in de Lage Landen uit te pakken. </span><span style="font-size:12.0pt;"><span style="font-size:85%;">(Meer <a href="http://www.flickr.com/search/?w=68575154@N00&q=dylan%20mainz">foto's</a>)</span></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="font-size:12.0pt">Shake</span></p> <span style="font-size:12.0pt;"><span style="font-size:85%;"></span></span>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-50233946839215719622011-06-24T00:09:00.005+02:002011-06-24T14:43:59.675+02:00Canned Heat decanteert broeierig Woodstockgevoel in Lessines<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKpO_TUkUghhEJQ-uFflG7w7Z9eE3JgEUCCEjlXgSmRUySj2RLFfYmDcceLLkM45Z7tbmn1oHqNWVbImJPajfF45yqZE7JjyHR_xO9vCyqh8mTMiXIHaOgxUADVHi5l0Vzw6Z-/s1600/5863221507_45ff6867b7_z.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5621540891471720322" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: pointer; HEIGHT: 300px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKpO_TUkUghhEJQ-uFflG7w7Z9eE3JgEUCCEjlXgSmRUySj2RLFfYmDcceLLkM45Z7tbmn1oHqNWVbImJPajfF45yqZE7JjyHR_xO9vCyqh8mTMiXIHaOgxUADVHi5l0Vzw6Z-/s400/5863221507_45ff6867b7_z.jpg" border="0" /></a>Het Centre Culturel René Magritte houdt er blijkbaar een traditie op na om oude Woodstock coryfeeën naar Lessines te halen. Maar ook omwille van andere schitterende concerten mag dit sympathieke stadje, zich stilaan de Waalse hoofdstad van The Blues noemen. Veteranen als Johnny Winter, Ten Years After en <a href="http://www.cannedheatmusic.com/">Canned Heat</a> passeerden de laatste jaren de revue. Deze laatsten kregen nu een tweede gelegenheid om te concerteren in dezelfde zaal. Een gebeurtenis die woensdagavond heel wat belangstellenden op de been bracht...<br /><br />Eerst is het de beurt aan <a href="http://www.hundredseventysplit.com/">'Hundred Seventy Split'</a>, een nieuw samengesteld trio rond Ten Years After bassist Leo Lyons en stergitarist Joe Gooch die we kennen als de waardige vervanger van Alvin Lee bij TYA. Beide heren, versterkt met een drummer, zetten samen een vlammende, één uur durende set neer, gebaseerd op hun vorig jaar verschenen cd 'The World Won't Stop'. Het titelnummer rockt alvast lekker weg. Dit gezelschap pakt uit met energieke Bluesrock waarin de pompende bas van Lyons en vooral het virtuoze gitaarspel van Gooch de krachtige sound bepalen. Spelplezier alom bij deze laatste, blij als hij is dat hij eindelijk eens buiten de TYA lijntjes mag kleuren. Uit hun set onthouden we het meeslepende 'Let the River Flow' en de rollende donder genaamd 'Wish You Were at Woodstock?', een songtitel die klinkt als een retorische vraag. Feit is wel dat we ons ondertussen in een volgepakte bloedhete zaal bevinden in plaats van op een groene wei in Bethel.<br /><br />Het is inmiddels kwart voor tien als het Canned Heat kwartet de planken bestijgt. Niet om aan hun concert te beginnen zo blijkt achteraf maar om een half uur lang een uitgebreide soundcheck te houden waarbij het heel die tijd voor geen meter lukt. Drummer Adolfo 'Fito' de la Parra, duidelijk het opperhoofd van de bende, krijgt het behoorlijk op zijn zenuwen als de klankman er maar niet in slaagt om de monitors op het juiste volume te brengen. Zijn cynisch gemekker slaat na enige tijd over naar het publiek die het lange wachten meer dan beu is en eist waarvoor het is gekomen: een concert. De la Parra repliceert dat de klank juist moet zitten want anders zullen we er ook niets aan hebben. 'We didn't travel for eight hours to get a sound like this' voegt hij er nog aan toe, verwijzend naar het feit dat de band vorige nacht uit Zwitserland is vertrokken. Als overmaat van ramp is ook het cd'tje zoek met de tanpura intro die vooraf gaat aan 'On The Road Again'. Gelukkig weerklinkt dit herkenbaar geluidje uiteindelijk plots toch uit de boxen. Meteen de echte start van het concert, het is inmiddels tien voor half elf.<br /><br />Het viertal vervolgt met 'Time Was', een andere CH klassieker, hier gezongen door Dale Spalding, de multi-instrumentalist die pas enkele jaren lid is van de groep maar vocaal veel beter uit de verf komt dan 'Fito', die naast de pogingen tot zingen ook aankondigingen voor zijn rekening neemt. De vette boogie 'I'm Her Man' volgt, met Spalding feestelijk op de 'Mississippi Saxophone' (lees: mondharmonica) en een publiek dat zich meer en meer gewonnen geeft. Het wordt overigens alleen maar heter in de zaal. Hop Marianneke, wie heeft deze hitte uit het kanneke losgelaten? Ongetwijfeld de heren uit het warme California die nu, goed en wel op dreef, een 'Midnight Sun' op ons los laten die aan het aardoppervlak mooi ondergaat in een Jimi Hendrix-achtige solo van leadgitarist Harvey 'The Snake' Mandel.<br /><br />De muziek die deze groep groot maakte valt nog steeds het best te omschrijven als een geslaagd huwelijk tussen countryblues en rock'n'roll.<br />De geest van Woodstock hangt er als een aura bovenop. Het door Larry 'The Mole' Taylor gezongen 'Amphetamine Annie', gebsaseerd op een waar verhaal, is daar een mooi voorbeeld van.<br /><br />Bassist Larry wisselt zo nu en dan van plaats en instrument met Dale en krijgt ook de kans om een paar nummers van zijn vocalen te voorzien. Leadgitarist Mandel schittert met de eigen instrumentale original "A Touch of Green" dat, zo voegt Fito er schoolmeesterachtig aan toe, geschreven is onder de invloed van canabis. Toegegeven, het nummer klinkt nogal spacey, maar heeft wel iets.<br /><br />"Can you still dig the blues?" wil de onvermoeibare 'Fito' de la Parra met aandrang weten en wanneer we deze vraag massaal affirmatief beantwoorden krijgen we er nog een 'Future Blues' bovenop. Toch wordt het stilaan tijd voor de finale. 'Going Up The Country' heeft wel de goeie 'feel' maar wordt door Adolfo 'Fito' helaas schrikwekkend vals gezongen. Het is het door Wilbert Harrison geschreven 'Let's Work Together', voorzien van lekkere reepjes slidegitaar, dat de zaal pas echt op het (muzikale) kookpunt brengt. Het Centre Culturel kunnen we op dit moment dan ook niet beter beschrijven dan als een hete doos. Na het afsluitende 'Boogie', waarin ieder CH lid nog eens flink uitpakt met een langdurige solo, verlaten we iets voor middernacht de zaal als zwetende runderen. Gelukkig is dit iets waar men 'up the country' helemaal niet meer van opkijkt. Wish we were in Woodstock. (meer <a href="http://www.flickr.com/search/?w=68575154%40N00&q=canned+heat&m=text">foto's</a>)<br /><br />ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-13215469558592947762011-06-16T16:18:00.006+02:002011-06-16T16:22:17.006+02:00Yowsah, Yowsah, Yowsah met Nile Rodgers & Chic<div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBTPG1ae45_FVvyNpFk3fmXScw2IEJ3fFj71_x-T0OGNqMRqrsm6fJjO3T5IIk7LzLQVhgtqIX-t3Ueui9DZ6Ji8Us1rVYQ6zZa-BW905vF-0GKC8nNWSLMcYwKcvmDQRrDHgq/s1600/chic.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; width: 400px; height: 324px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5618821852180699602" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBTPG1ae45_FVvyNpFk3fmXScw2IEJ3fFj71_x-T0OGNqMRqrsm6fJjO3T5IIk7LzLQVhgtqIX-t3Ueui9DZ6Ji8Us1rVYQ6zZa-BW905vF-0GKC8nNWSLMcYwKcvmDQRrDHgq/s400/chic.jpg" border="0" /></a>Een vijfjarige kleuter als special guest, een spectaculaire (AB)-gitaarwedstrijd en een resem onvergetelijke hits, het concert van <a href="http://www.nilerodgers.com/">Chic </a>had alle ingrediënten om er een spetterende party van te maken en dat werd het ook. Achteraf zagen we dan ook alleen maar blije gezichten van vooral veertigers en vijftigers (hier en daar aangevuld met wat zonen en dochters) die de meest invloedrijke disco/funkgroep uit de geschiedenis twee uur lang het beste van zichzelf zagen geven.<br /><br />Verschoning, de groep Chic moeten we anno 2011 eerder begrijpen als "Nile Rodgers & (zeer straffe) band". Toen diens kompaan / bassist Bernard Edwards in 1996 overleed viel naast het songschrijversduo N.Rogers/B Edwards ook de band uit mekaar die dit duo samen oprichtten en die verantwoordelijk wordt geacht voor een indrukwekkende reeks tophits die gescoord werden eind jaren '70 en begin jaren '80. Maar de artiest Nile Rodgers was en is nog steeds veel meer dan alleen maar de frontman van de groep Chic. Als producer en gitarist werkte hij onder meer samen met David Bowie, Mick Jagger, Madonna, Diana Ross, Debbie Harry, Sister Sledge en vele, vele anderen. Dit alles maakt dat hij recent James Brown oversteeg als meest gesamplede artiest ooit. Zo drijft 'Rapper's Delight' van Sugarhill Gang, algemeen beschouwd als de eerste succesvolle Rap/Hiphop song ooit, op de breakdown van de Chic klassieker 'Good Times'.<br /><br />Maar succes kende ook in het geval van Nile Rodgers een achterkant. De muzikant/producer die kantoor hield in de damestoiletten van de New Yorkse Studio 54 nam het niet zo nauw met zijn gezondheid, geraakte aan de drugs en ontsnapte meermaals ternauwernood aan de dood. Vorig jaar nog werd er bij Rodgers een agressieve vorm van kanker vastgesteld die voorlopig gelukkig onder controle lijkt. De impact hiervan stond duidelijk te lezen op 's mans blog 'Living on Planet C'. Eén en ander zorgde ervoor dat Nile er voor koos om als muzikant terug op tournee te gaan. Muziek maken voor een levend publiek maakt hem naar eigen zeggen nog steeds gelukkig en bezweert de angsten beter dan welk ander medicijn dan ook.<br /><br />Het was dan ook een blijgemutste Rodgers die zijn publiek een half uurtje voor het concert begon uitgebreid kwam begroeten. De wetenschap dat de fans van hem houden, daar is het Rodgers dezer dagen om te doen, zoveel is duidelijk.<br /><br />De gevierde muzikant/producer trommelde daarna zijn achtkoppige,volledig in het wit uitgedoste band op, bestaande uit twee zangeressen, twee blazers, twee keyboardspelers en een ritmesectie. Het smetteloze gezelschap trapte meteen sfeervol af met 'Everybody Dance', gevolgd door 'Dance Dance Dance'. Tijdens dit laatste nummer mocht een vijfjarige kleuter, Kamiel Put uit Hasselt 'Yowsah Yowsah Yowsah' komen meezingen. Rodgers had de kleine Kamiel ontdekt via een alleraardigst filmpje op youtube en hem prompt op zijn Brusselse concert uitgenodigd. De ietwat bedeesde maar uiterst sympathieke Kamiel kreeg voor zijn mini-optreden een daverend applaus van het AB-publiek én de voltallige band cadeau. Hij zal zich dit moment ongetwijfeld nog lang blijven herinneren.<br /><br />De sfeer verbeterde alleen maar met het naar de disco sterrenhemel gezongen 'I Want Your Love'. Het moet gezegd worden, de nieuwe Chic-zangeressen dienden niet alleen als perfecte blikvangers maar konden ook vocaal ferm hun vrouwtje staan. Dit laatste werd nog eens extra onderstreept in een Diana Ross/Sister Sledge-medley bestaande uit enkel N.Rogers/B Edwards-originals: 'I'm Coming Out/Upside Down/ He's the Greatest Dancer/We Are Family'. Ondertussen viel er onder meer muzikaal erg te genieten van de heerlijke funky baslijnen en het typische -los uit de pols- gitaarwerk van Nile Rodgers.<br /><br />Chic klassiekers, met als hoogtepunt 'My Forbidden Lover' volgden elkaar in sneltempo op. Voor de 1600 flink in het zweet gewerkte fans kon de fun niet op als ook de lade hits waar Nile Rodgers aan meewerkte als muzikant en producer werd opengetrokken. 'Spacer' ontspon zich als één lang uitgerekt meezingmoment. Een uiterst sexy 'Like a Virgin' maakte de sfeer nog extra broeierig en het door de drummer naar een climax gezongen 'Let's Dance' blies het dak pas echt van de Ancienne Belgique. Zelden zo'n ambiance gezien in deze zaal!<br /><br />Als uiterst leuk intermezzo volgde daarna een door Marc Decock gepresenteerde AB-gitaarwedstrijd waarin vijf vooraf geselecteerde gitaristen zich op hun instrument mochten wagen aan de intro van de ultieme Chic-hit 'Le Freak'. Vreemde eend in de bijt Bert Embrechts waagde zich ook aan een poging maar bleek helaas hors compétition. Publiekapplaus wees de uiteindelijke winnaar aan, die als trofee een gesigneerde Fender Stratocaster mee naar huis kreeg. Meteen het tijdstip om 'Le Freak' volledig los te laten op het uitzinnige publiek, gevolgd door een lang uitgesponnen versie van 'Good Times', waarna Rodgers & Co als professionele afscheidnemers het publiek uitwuifden. Als versterking voor de bekkenbodem en rugspieren kon dit tellen. "Yowsah, Yowsah, Yowsah" bleek 's morgens dan ook het enige wat wij wisten uit te brengen. Chique! <span style="font-size:85%;">(Meer <a href="http://www.flickr.com/search/?w=68575154@N00&q=chic">foto's</a>)</span><br /><br />Shake</div>Shaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14018213.post-42560285652538213302011-06-07T00:28:00.004+02:002011-06-07T00:37:05.925+02:00Emmylou Harris, onze engel op Hemelvaart<img style="margin: 0px auto 10px; width: 400px; height: 300px; text-align: center; display: block; cursor: pointer;" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5615237474480122770" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTWReo5F9RBEjubE1DAJrdbOSwa8FjEfZ2aqyuGcC-9aOfNFWI0e9WMQ0XRapkQ95F3PEyU5qFF51f690F4FaiFmvvrb4oZgkbkjgO8wMhEFnoKm7igebUB5jXiRHoX5RIXAPa/s400/emmylou.jpg" border="0" />"Hello, My name is Simon Lynge and I'm an Eskimo". Niet meteen de introductie die je zou verwachten van een singer-songwriter, ook al staat die (slechts) in het voorprogramma van een veel grotere artieste. Maar het klopt: Lynge is een zingende liedjesschrijver uit Groenland en zelfs een hele goeie. Zijn eersteling 'The Future' werd zowel door het muziektijdschrift Uncut als de kwaliteitskrant The Times met vier (pool?)sterren bedacht. Rolling Stone vond zijn plaat zelfs één van de meest memorabele debuutalbums van de laatste jaren.<br /><br />In Brugge viel vooral 's mans kristalheldere zangstem op die zijn mooie, eenvoudige liedjes over liefde en dood perfect gestalte gaf. Songs als 'London Town', 'Love Comes Back To You' en 'We don't Want Life To End' deden ons onwillekeurig denken aan jonge incarnaties van James Taylor of zelfs Paul Simon. Met zijn prima cover van 'Sittin' on the dock of the bay' en een handvol geestige bindteksten over zijn geboorteland krijgt Lynge het Brugse publiek zelfs moeiteloos op zijn hand. Deze sympathieke zanger plaatsen we vanaf heden dan ook graag in het lijstje van onze favoriete Groenlanders (weliswaar nog steeds na de walrus, de narwal en de poolbeer).<br /><br />En nu we het toch over bedreigde soorten hebben bedenken we dat misschien de topact van vanavond, de genaamde <a onze="" href="http://www.blogger.com/Emmylou" engel="" op="">Emmylou Harris</a>, er misschien ook wel eentje is, maar dan in de categorie "legendarische (alt-)country zangeressen van het edele soort". Meer dan veertig jaar timmert de nu 64-jarige Emmylou al aan de weg waarin ze de traditionele paadjes van de 'country roads' na een zekere tijd links liet liggen en het genre verruimde met allerhande rock en americana invloeden. 'Wrecking Ball' (uit 1995), u weet wel dat door Daniel Lanois geproduced topalbum, was daarbij een mijlpaal die haar verdere toekomst zou bepalen. Haar nieuwste plaat "Hard Bargain", helaas niet meteen haar beste van de laatste jaren, vindt nog steeds meer aansluiting met de ingeslagen weg van midden de jaren negentig dan met de traditionele country van haar beginjaren. Maar dit gegeven schrikte ons zeker niet af om ook deze keer razend benieuwd uit te kijken naar het concert van La Harris in het Verre Westen van Vlaanderen.<br /><br />Emmylou trad dit keer aan met The Red Dirt Boys, een collectief multi-instrumentalisten van het betere soort. Zelf zag ze er nog steeds goed uit al liet de keuze van haar garderobe deze keer wel wat de wensen over. Haar zwarte kleed met glinsterende onderrok waaronder haar cowboyboots vertwijfelend piepten kunnen we slechts met één woord omschrijven: mottig! Maar dit geheel terzijde natuurlijk want wij verklaren ons bij deze onbevoegd om verder over countrymode wat dan ook te schrijven.<br /><br />Openen deed onze Engel uit Nashville met 'Six White Cadillacs', op plaat eerder neigend naar rock dan naar country, maar hier sputterden de motoren toch nog wat tegen en klonk het allemaal nog wat rommelig. Idem dito voor het van Gillian Welch geleende 'Orphan Girl', een prachtsong die onvoldoende van haar schoonheid prijsgaf.<br /><br />"Ik heb een gelukkige jeugd gehad, de miserie in mijn liedjes is zeker niet autobiografisch" stelde Emmylou een beetje verontschuldigend als introductie tot 'Red Dirt Girl', dat we kennen van de titelsong van één van haar vorige albums. Maar het was wachten op 'Makin' Believe', mooi omkaderd met viool een streepjes slidegitaar, vooraleer Harris haar eigen hoge niveau (lees: de hemel) bereikte. De rest van het concert bleef de countryhemel binnen bereik, met toegegeven, hier en daar ook wel eens een wat mindere song, zoals het recente 'Big Black Dog' bijvoorbeeld, maar echt dieptepunten waren er nooit.<br /><br />"Het leukste aan een cd uitbrengen is dat de platenmaatschappij de volgende jaren ophoudt met aandringen om weer nieuwe opnames te maken. En ondertussen krijg ik de kans om te doen wat ik het liefst doe: spelen voor een levend publiek,' biechtte Emmylou op.<br /><br />Ondertussen reeg ze de hoogtepunten wel flink aan mekaar. De Townes Van Zandt cover "If I Needed You" bijvoorbeeld, lichtjes hees gezongen maar smachtend van verlangen drijvend op wolkjes accordeon en viool. Het splinternieuwe 'My Name Is Emmett Till', een hartverscheurend epos over een lynchpartij van een zwarte jongen in de staat Mississippi in de jaren '50, liet de verontwaardiging in de stem van Harris bijna tastbaar voelen. Ook het solo gebrachte eresaluut aan de onlangs aan kanker overleden collega / vriendin Kate McGarrigle zal ons vanwege de intensiteit nog lang bijblijven.<br /><br />Uptempo liep het ook lekker met pittige versies van onder meer 'Luxury Liner' en 'Born To Run'. En vergeten we vooral niet het aan Dylan opgedragen verjaarsgeschenkje 'Every Grain Of Sand' en tenslotte een hoogwaardige, lichtjes hertimmerde, versie van 'Going Back To Harlan'. De aandachtige lezer heeft nu al door dat ook deze keer Emmylou niet ontgoochelde en we hier alweer een schitterend concert van haar meemaakten.<br /><br />Tussendoor roemde Harris meermaals de uitmuntende schoonheid van de stad waar ze speelde al had ze zich tijdens het aanschouwen van de Bloedprocessie dezelfde dag wel even afgevraagd of ze zich niet in San Francisco bevond. De humor hiervan werd niet meteen door iedereen begrepen.<br /><br />De ongekroonde Queen of Nashville trakteerde tenslotte met twee toegiften. Vooreerst met het bloedmooie 'Boulder To Birmingham' en als laatste orgelpunt met een betoverende versie van 'Pancho and Lefty' (alweer van Townes Van Zandt). Daarna nam de countrydiva een staande ovatie waar, glimlachte tevreden en verdween dan minzaam in de coulissen van het prachtige Brugse concertgebouw. Niemand zei: "The Angel has left the building", maar het had zeker niet misstaan op een Hemelvaartsdag als deze. Hallelujah! <span style="font-size:85%;">(Meer <a href="http://www.flickr.com/search/?w=68575154@N00&q=harris%2C+2011&m=text">foto's</a>)</span><br /><br />ShakeShaketownmanhttp://www.blogger.com/profile/16643349977099283687noreply@blogger.com0