Na zijn passage in Brugge deze zomer, was Leonard Cohen twee opeenvolgende avonden te zien in Brussel. Zijn Brugse setlist werd gisteren aangevuld door 'Heart With No Companion', 'Avalanche', 'The Partisan' en mijn persoonlijk favoriet nummer 'Famous Blue Raincoat' (28 songs tegenover 24 in Brugge). Bijna drie uur stond de 74-jarige Cohen op het podium in Vorst. Niet als een vorst, maar als een nederige, maar eerbiedwaardige man die zijn meester (het publiek) tot in het ultieme wist te dienen. Wij genoten er elke seconde van. De bezieling die Cohen in zijn songs legde, sloeg over op het publiek, dat met het grootste respect aan de lippen hing van de Canadees. In elke lettergreep die Cohen sprak of zong klonk meesterschap. Elke beweging of houding die hij op het podium aannam (hoed afnemen, buigen, knielen, zich ten hemel richten...) was tot in de kleinste details beheerst. Body- en Mindfullness tot in de perfectie. Ik wik mijn woorden maar een concert als dit maakt men hooguit enkele keer mee in een mensenleven. De onovertroffen schoonheid van de 28 gespeelde songs beschrijven en hoe deze naar het hart of de keel grepen, is onbegonnen werk. I just rest my case. (Meer foto's)
dinsdag, oktober 21, 2008
Leonard Cohen op eenzame hoogte in Brussel
Na zijn passage in Brugge deze zomer, was Leonard Cohen twee opeenvolgende avonden te zien in Brussel. Zijn Brugse setlist werd gisteren aangevuld door 'Heart With No Companion', 'Avalanche', 'The Partisan' en mijn persoonlijk favoriet nummer 'Famous Blue Raincoat' (28 songs tegenover 24 in Brugge). Bijna drie uur stond de 74-jarige Cohen op het podium in Vorst. Niet als een vorst, maar als een nederige, maar eerbiedwaardige man die zijn meester (het publiek) tot in het ultieme wist te dienen. Wij genoten er elke seconde van. De bezieling die Cohen in zijn songs legde, sloeg over op het publiek, dat met het grootste respect aan de lippen hing van de Canadees. In elke lettergreep die Cohen sprak of zong klonk meesterschap. Elke beweging of houding die hij op het podium aannam (hoed afnemen, buigen, knielen, zich ten hemel richten...) was tot in de kleinste details beheerst. Body- en Mindfullness tot in de perfectie. Ik wik mijn woorden maar een concert als dit maakt men hooguit enkele keer mee in een mensenleven. De onovertroffen schoonheid van de 28 gespeelde songs beschrijven en hoe deze naar het hart of de keel grepen, is onbegonnen werk. I just rest my case. (Meer foto's)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
'Avalanche', 'The Partisan' en vooral 'Famous Blue Raincoat'. Daar noem je even mijn drie favoriete songs van Leonard Cohen.
En 'Hallelujah' natuurlijk, maar dat hoor ik nog liever in de versie van John Cale.
In alle concertverslagen die ik van Leonard Cohen gelezen heb, kunnen schrijvers blijkbaar geen onderscheid maken tussen wat de man betekent heeft voor de muziek(industrie) én wat de man live ten berde brengt. De man verdient een standbeeld voor zijn oeuvre, maar zeker niet voor zijn concerten. Hij heeft het toeren trouwens nooit graag gedaan. Iets wat je minder graag doet, doe je nooit goed... dát heb ik zondag gezien.
Bedankt, beste Piet voor jouw mening. Ik ben het er helaas niet mee eens. Los van het feit of de man dit nu graag doet of niet of de plaats van Cohen in historisch perspectief was dit optreden voor mij 'absolute top'. Als dit concert ooit op cd verschijnt wil ik er mij zelfs mee terugtrekken op het zogenaamde 'onbewoonde eiland'.
Een reactie posten