Tony Joe White in Leuven: Parels uit het Moeras

Vanop een afstand gezien leek het even alsof Harrison Ford (bruine hoed, cowboyboots…) op het podium van de uitverkochte Leuvense muziektempel 'Het Depot' verscheen. Maar in tegenstelling tot het personnage op het witte doek was onze held zeker niet bang van slangen, noch kletste hij om de haverklap met een zweep. Neen, deze legende was enkel gewapend met een vreedzame Fender, die eerder alligators leek aan te trekken dan ze te verdrijven.
Tony Joe White startte solo aan zijn set met ‘Rich Woman Blues’, onmiddellijk gevolgd door ‘Stockholm Blues’. Als je je ogen even sloot, zou je gezworen hebben dat de zwarte ziel van John Lee Hooker bezit had genomen van deze blanke man.
Als een drummer en een toetsenist zich bij White voegen, start Tony Joe met (het instrumentale) ‘Set The Hook’ meteen ook het openingsnummer van zijn nieuwste plaat ‘Deep Cuts’. We horen weinig sporen van de zware, mechanische, bijna industriële sound waar deze plaat soms wat onder lijdt. Alleen de drummer doet iets te veel zijn best om zo te klinken. Toch zijn we blij dat TJW live kiest voor waar hij het best in is: de swampy blues met een lekkere laidback groove. Zo genieten we een hele avond van Tony Joe’s natuurlijke fenderklanken, die herinneringen oproepen aan JJ Cale of Mark Knopfler. Wie even later naar de story van ‘Roosevelt And Ira Lee’ luistert, denkt aan de grote verhalen uit het Amerikaanse Zuiden. Met zijn lijzige, zware stem laat de inwoner van Louisiana een diepe indruk na op zijn toehoorders.
Mooi is ook de flexibiliteit van TJW wanneer iemand uit de zaal verzoekt om ‘the best cover ever’… White interpelleert de man en wanneer hij begrijpt dat het over het nummer ‘Baby, Please Don’t Go’ (van Big Joe Williams) gaat, knikt hij even naar zijn bandleden en serveert, à la carte, meteen een fantastische versie van dat nummer. Il faut le faire!
Natuurijk mochten ook de bekendere nummers niet aan de set ontbreken. Tijdens ‘Rainy Nights In Georgia’ streelde White zijn gitaar alsof het een geliefde was. ‘Polk Salad Annie’ blijft na al die jaren nog steeds de publiekslieveling en ‘Steamy Windows’ had niet dat opgepompte van de Tina Turner-versie maar klonk aardedonker, alsof de ruiten ook nog met modder bedampt waren.
‘You make it all worthwhile’ riep de zanger/gitarist zijn tevreden publiek toe. Komende van iemand die op zijn palmares songs heeft staan die gecoverd werden door grootheden als Elvis Presley, Ray Charles, Dusty Springfield etc. begrijp je dat de man het niet meer (alleen) voor de centen hoeft te doen. De liefde voor de muziek én zijn publiek houdt deze artiest ‘on the road’.
Na een dankbaar applaus trok TJW zich terug uit de Leuvense moerassen. Deze legende live aan het werk zien blijft ook nog anno 2008 een belevenis.
Tony Joe White is op 11 november nog te zien in de Spirit of 66 in Verviers en op 13 november in de Handelsbeurs van Gent. (Meer foto's)