Vandaag is het precies 20 jaar geleden dat Humo-journalist Marc Mijlemans overleed. Hij was naast een zeer goede recensent (zie de bespreking van 'Born Sandy Devotional' - The Triffids), ook een briljant schrijver.De dag van zijn overlijden herinner ik me als gisteren. Ter nagedachtenis van M.M. een klein stukje uit zijn nagelaten werk: "Het dorpje O. had geen station. Er was een seinhuisje, bemost en vervallen, maar geen station. Dat kwam omdat er geen treinen stopten in het dorpje O. Men kon er niet instappen. Men kon er niet uitstappen. Op geen enkel spoorkaartje kwam de naam van het dorpje O. voor. Wie er toch wilde belanden moest zich uit de trein gooien of ziek worden in de bus of er geboren zijn.
Soms holde ik een einde mee met de treinen, over de keien van de bedding. Dan wuifden de reizigers want ik was een klein, arm jongetje. Een keer gooide een oude vrouw zelfs muntstukjes uit het raam. Ik wuifde nooit terug. Het was mij om de treinen te doen, niet de mensen. De muntstukjes liet ik liggen in het hoge gras. Ik was geen prelvisser of een zeehond. Ik was een volger van treinen. Maar mensen begrijpen zoiets niet. Ik begreep het ook niet."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten