Paul McCartney in Arnhem: fenomenaal en fabelachtig, magisch en memorabel

Wie zich, zoals wij, wilde verzekeren van een goede staanplaats in de Arnhemse Gelredome voor het concert van Paul McCartney moest daar iets voor over hebben. Na een autorit van ongeveer twee uur vanuit Brussel, stonden we omstreeks 16u00 aan de ingang van ‘Het grootste muziektheater in Nederland’, zoals de Gelredome ook wel eens wordt genoemd. Dan was het nog twee uur wachten vooraleer de deuren open zwaaiden en wij onze plaats op de vierde rij voor het podium konden innemen.
Precies om kwart over acht was het dan zover. De lichten floepten uit, Paul & band namen hun plaatsen in en we waren vertrokken voor een tochtje door de ‘Magical Mystery Tour’, dat al van bij de eerste noten door het publiek met nooit gezien enthousiasme werd onthaald. Magie van bij het begin en al meteen een hoogtepunt van het concert, dat bijna alleen uit hoogtepunten zou bestaan. ‘Drive My Car’ volgde, met Paul, net zoals in het openingsnummer, spelend op zijn typische Hofner Bass. Samen met de vier andere uitstekende bandleden (tweemaal gitaar, drums en toetsen) maakte hij het nummer tot het equivalent van wat men een smashpoint in het tennis pleegt te noemen.
‘Jet’ met zijn krachtige gitaren was het eerste uitstapje naar de Wings-periode waaruit McCartney verder op de avond nog meermaals zou putten. Maar wie gedacht had dat de ex-Beatle slechts oldies show zou opvoeren had het helemaal mis. ‘Only Mama Knows’, één van zijn betere rocknummers van de laatste jaren schoot krachtig uit de startblokken, nadat Paul het publiek in het Nederlands had aangesproken ”‘Et is koet ier wier te sein”. Het gejuich dat hierop volgde bewees dat het publiek het helemaal eens mee was met de man.
‘Flaming Pie’ (uit de gelijknamige plaat uit 1997) werd als een lekker tussengerechtje opgediend. Toen Paul daarna onder luid applaus zijn jasje uittrok en zijn roze hemd met witte bretels zichtbaar werden waarschuwde hij ons dat dit “The only wardrobe change of the evening” zou worden. Hij is Mick Jagger niet en al evenmin Elton John. Neen, Paul moet het van de muziek zelve hebben. One, Two, Three, Four….en daar huppelde ‘Got To Get You Into My Life’ voorbij. Voor ‘Let Me Roll It’ ruilde Paul voor het eerst zijn hofner bass voor zijn gekleurde Gibson. De song eindigde spectaculair met flarden van Jimi Hendrix’ ‘Foxy Lady’. Sir Paul huldigde de legendarische gitarist achteraf met de volgende anekdote. Toen hij in 1967 een optreden van Hendrix bijwoonde in Londen opende deze tot zijn verbazing met ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ en dit terwijl het Beatles meesterwerk slechts twee dagen eerder was uitgebracht.
‘Highway’, uit de vorig jaar verschenen plaat van The Fireman sloot weer even aan bij het heden. Daarna nam McCartney plaats achter de piano, eerst voor een perfect gezongen ‘The Long And Winding Road’ en daarna voor het splinternieuwe nummer dat Paul componeerde voor de nieuwe film van Robert De Niro ‘(I Want To) Come Home’, één van de mooiste ballades die Paul het laatste decennia uit zijn pen kneep. Het aan Linda opgedragen ‘My Love’ was misschien het enige zwaktemoment van de avond, maar we vergaven het Paul heel graag.
Vervolgens verdwenen de bandleden even achter de coulissen en stond McCartney moederziel alleen voor zo’n 27.000 toeschouwers. Met een perfect gebracht ‘Blackbird’ zorgde hij voor een onvergetelijk moment van ontroering bij zowat iedereen in het publiek. De krop in de keel bleef hangen tijdens ‘Here Today’, een song die Macca in 1982 schreef voor zijn vriend John Lennon.
Ondertussen had Macca de spandoeken in het publiek gelezen. Op eentje stond ‘Trade your plectrum for my girlfriend’. Hoe ziet uw vriendin eruit? wilde Paul weten. Het antwoord bleef (helaas) onduidelijk.
Het recente ‘Dance Tonight’ bracht daarna wat vrolijkheid in de zaal. ‘And I Love Her’, het oudste (Beatles)nummer dat Macca in Arnhem speelde, klonk alsof het pas gisteren geschreven werd wat nog eens bewijst dat het werk van het fameuze viertal uit Liverpool geheel tijdloos en van alle tijden is.
Even dreigde Macca zich te vergrijpen aan ‘Mrs Vandebilt’ (‘They like this in Kiev!’) maar een ingetogen ‘Eleanor Rigby’ en de ultieme Wings klassieker ‘Band On The Run’ zette de trein weer op het goede spoor. ‘Ob-La-Di, Ob-La-Da’ mag dan wel het meest onnozele Beatlesnummer allertijden zijn, maar –who cares- in deze setting werkte het uitstekend! ‘Sing The Changes’ (uit ‘Electric Arguments’ van The Fireman) gold als het laatste recente nummer, daarna werden de grote kanonnen in stelling gebracht.
‘Back In The USSR’ rockte als de be(e)sten. Het deels op ukelele gespeelde ‘Something’ ontpopte zich tot een hartverwarmende tribute aan George Harrison. Nog een hoogtepunt; het iets minder bekende ‘I’ve Got A Feeling’ dat met zijn jengelende gitaren (Paul opnieuw op Gibson) bijzonder groovy voor de dag kwam. En is er iemand die kan weerstaan aan een subliem gezongen ‘Paperback Writer’?
En nog was het niet gedaan. Want wat Paul daarna nog uit de mouw schudde haalde de laatste sceptici helemaal onderuit. De Lennon-ode ‘A Day In The Life’ ging naadloos over in John’s filosofische statement ‘Give Peace A Chance’ dat -wat dacht u- massaal werd meegezongen. Nooit hoorden we Paul ‘Let It Be’ beter zingen als hier in Arnhem. ‘Live And Let Die’ zorgde ook nu weer letterlijk en figuurlijk voor spetterend vuurwerk. En bij ‘Hey Jude’ nam Paul even de rol aan van meester dirigent die het ‘Na Na Na Na’ refreintje tot op de achterste rijen liet meezingen.
De eerste bisronde bestond uit het fantastisch ‘Day Tripper’ (onlangs nog verkozen tot één van de beste gitaarriffs allertijden), een stevige versie van ‘Lady Madonna’ met Paul op de piano en een wervelend ‘Get Back’. “Do YOU wanna Get Back?” plaagde Paul aan het eind van het nummer. Ja, dat wilden wij, waarop Paul de song opnieuw inzette.
Alsof dit alles nog niet genoeg was kwam Sir Paul nog één keer terug. ‘Yesterday’ (de meest gecoverde song ooit) mocht natuurlijk niet ontbreken op dit Macca feest, maar het was de energieke, messcherpe versie van ‘Helter Skelter’ die de Gelredome transformeerde in een adembenemende roetsjbaan, waaruit geen ontsnapping mogelijk was. Deze grandioze muzikale ervaring kon slechts worden geëvenaard door ‘Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band (reprise)’ overgaand in een ultiem ‘The End’ (de laatste song uit de laatst opgenomen plaat van The Beatles), waarin superdrummer Abe Laboriel Jr zich voor de laatste keer van zijn meest spectaculaire kant mocht laten zien. McCartney bedankte zijn band, zwaaide nog uitvoerig naar het publiek en verdween dan van het toneel.
Slotsom: de ex-Beatle verwende bijna drie uur (35 songs!) lang zijn publiek, zonder ook maar één moment wat pauze of zelfs een slokje water tot zich te nemen. Gitaristen Rusty Anderson en Brian Ray, toetsenist Paul ‘Wix’ Wickens en drummer Abe Laboriel Jr, al tien jaar lang de vaste secondanten van McCartney, vormen de beste begeleidingsband die Paul zich kan dromen. Terugdenkend aan alle McCartney optredens (Rotterdam ’89, Gent ’93, Antwerpen ’03, Arnhem ‘09) die we van de man zagen, verkiezen we dit laatste concert als het allerbeste wegens de beste setlist, de beste uitvoeringen en Macca zelf het best bij stem. Al bij al was dit een hoogst memorabel concert dat nog dagenlang blijft nazinderen.
Ongetwijfeld zullen er over tien, twintig of zelfs honderd jaar nog verschillende verdienstelijke Beatles Cover Bands opstaan. Maar nooit zal deze muziek hetzelfde klinken of dezelfde betekenis hebben zonder de aanwezigheid van de man die, samen met John Lennon, toch de bepalende figuur was binnen The Fab Four. De kans dat we dit soort magische momenten nog kunnen meemaken wordt gezien de leeftijd van Sir Paul met de dag kleiner. Wie dit “concert van het jaar” alsnog in levende lijve wil meemaken, koopt best nog snel een kaartje voor Paul’s concert in de Keulense Arena op 16 of 17 december. Beschouw dit als het beste muzikale advies dat u ooit gekregen hebt. A Splendid Time Is Guaranteed For All! (Meer foto’s)

Setlist:

1. Magical Mystery Tour
2. Drive My Car
3. Jet
4. Only Mama Knows
5. Flaming Pie
6. Got To Get You Into My Life
7. Let Me Roll It
8. Highway Play
9. The Long and Winding Road
10. (I Want to) Come Home
11. My Love
12. Blackbird
13. Here Today
14. Dance Tonight
15. And I Love Her
16. Mrs Vandebilt
17. Eleanor Rigby
18. Band on the Run
19. Ob-La-Di, Ob-La-Da
20. Sing the Changes
21. Back in the U.S.S.R.
22. Something
23. I've Got a Feeling
24. Paperback Writer
25. A Day In The Life
26. Let It Be
27. Live and Let Die
28. Hey Jude

Bis 1:
29. Day Tripper
30. Lady Madonna
31. Get Back

Bist 2:
32. Yesterday
33. Helter Skelter Play Video
34. Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise)
35. The End