Juffrouw Van Wynhuize kwam dan toch gisterenavond opdagen in de AB, hetgeen dezer dagen niet zo evident is. Amy stuurt immers geregeld haar kat of is in de onmogelijkheid op te treden omdat zij ofwel ladderzat is, ofwel ergens in de bak zit. De verschijning van Winehouse was dus al een triomf op zich. De getatoeƫerde zangeres zag er met haar bijenkorfkapsel, haar ultrakort, diep gedecolleteerd oranjeroos kleedje en haar hoge naaldhakken uit als een soort fabeldier. De set begon met een aantal minder bekendere nummers. De zaal reageerde pas echt toen de hits er aan kwamen. De geluidmix was helaas niet echt goed, waardoor Amy's stem minder goed uit de verf kwam. De muziek die we te horen kregen zou ik het best kunnen omschrijven als hedendaagse retro-pop, met een knipoog naar het beste van de sixies-soul. Winehouse stond er de hele tijd bij van 'in-welk-gat-ben-ik-nu-alweer-aanbeland' (een pose?) en was vooral blij toen de roadies haar van de nodige drank kwamen voorzien (een soort tomatensap met iets in?) Toch was de show meer dan het bekijken waard. De band (half zwart, half blank) speelde voortreffelijk en de manier waarop Winehouse beweegt op de planken is al een spektakel op zich. Na een goed uur was het gedaan. Er volgden nog een paar bisnummers en toen verdween Amy Winehouse voorgoed in de coulissen, waarschijnlijk meteen richting bar.
2 opmerkingen:
Dit moet de moeite geweest zijn.Ik vind de muziek toch prachtig.Maar ja retro is nu eenmaal mijn ding.
Ik zat op de "Hootenanny" om de Seatsniffers te bewonderen met een formidabele cast,nml; Jan Desmet,Stef Kamiel,Joost Swegers,The Scabs,Admiral Freebee enzzzz..Dit omdat de sniffers hun vintage instrumenten gestolen zijn en twas dus voor een goed doel.Gary
Sjiek, Gary.
Een reactie posten