1. Remastered Stereo Box Set - The Beatles 2. Love & Theft - Bob Dylan 3. Live in London - Leonard Cohen 4. Unearthed - Johnny Cash 5. Paul McCartney – Chaos and Creation in the Backyard 6. When I Was Cruel - Elvis Costello 7. Essence - Lucinda Williams 8. Modern Times - Bob Dylan 9. Ectacy - Lou Reed 10. Greendale - Neil Young 11. Devils & Dust - Bruce Springsteen 12. My Name is Buddy - Ry Cooder 13. Come Away With Me – Norah Jones 14. Shine A Light – The Rolling Stones 15. The Wind - Warren Zevon 16. All I Intented to Be - Emmylou Harris 17. Don't Give Up On Me - Solomon Burke 18. You Are The Quarry – Morrissey 19. Trampin’ – Patti Smith 20. Tropical Brainstorm – Kirsty MacColl
BESTE STUDIOPLATEN 2009 1. TOGETHER THROUGH LIFE –BOB DYLAN 2. MY ONE AND ONLY THRILL – MELODY GARDOT 3. THE FALL – NORAH JONES 4. MONSTERS OF FOLK – MONSTERS OF FOLK 5. BORN FANCY – THE FANCY DAN BAND 6. SOMETIMES I WISH WE WERE AN EAGLE – BILL CALLAHAN 7. OH MY GOD, CHARLIE DARWIN – THE LOW ANTHEM 8. CLOSER TO THE BONE - KRIS KRISTOFFERSON 9. QUIET NIGHTS – DIANA KRALL 10. ROLL ON – JJ CALE
SINGLE I’M THROWING MY ARMS AROUND PARIS - MORRISSEY
VERBLUFFENDE LIVE PLATEN 1. GOOD EVENING NEW YORK CITY – PAUL MCCARTNEY 2. LIVE IN LONDON – LEONARD COHEN 3. GLITTER AND DOOM LIVE – TOM WAITS
BESTE VERZAMELBOX ALLERTIJDEN THE BEATLES STEREO BOX SET
LIVE CONCERTEN 1. PAUL MCCARTNEY (ARNHEM / KEULEN) 2. LEONARD COHEN (ANTWERPEN) 3. SARAH LEE GUTHRIE & JOHNNY IRION (HAREN) 4. BOB DYLAN (VORST / AMSTERDAM) 5. NEIL YOUNG (ANTWERPEN) 6. MELODY GARDOT (BRUSSEL) 7. RY COODER & NICK LOWE (ANTWERPEN / BRUSSEL) 8. LYLE LOVETT (BRUSSEL) 9. GRACE JONES (BRUSSEL) 10. MORRISSEY (ANTWERPEN /BRUSSEL)
Ook in Keulen liet Paul McCartney zich van zijn sterkste kant zien. De set bestond uit dezelfde nummers als in Arnhem plus één extra nummer 'A Wonderful Christmas Time' dat McCartney voor het eerst live speelde. Vanavond eindigt Paul's korte Europese tour in the O2 in Londen. (Meer foto's van het eerste concert in Keulen)
Wie zich, zoals wij, wilde verzekeren van een goede staanplaats in de Arnhemse Gelredome voor het concert van Paul McCartney moest daar iets voor over hebben. Na een autorit van ongeveer twee uur vanuit Brussel, stonden we omstreeks 16u00 aan de ingang van ‘Het grootste muziektheater in Nederland’, zoals de Gelredome ook wel eens wordt genoemd. Dan was het nog twee uur wachten vooraleer de deuren open zwaaiden en wij onze plaats op de vierde rij voor het podium konden innemen. Precies om kwart over acht was het dan zover. De lichten floepten uit, Paul & band namen hun plaatsen in en we waren vertrokken voor een tochtje door de ‘Magical Mystery Tour’, dat al van bij de eerste noten door het publiek met nooit gezien enthousiasme werd onthaald. Magie van bij het begin en al meteen een hoogtepunt van het concert, dat bijna alleen uit hoogtepunten zou bestaan. ‘Drive My Car’ volgde, met Paul, net zoals in het openingsnummer, spelend op zijn typische Hofner Bass. Samen met de vier andere uitstekende bandleden (tweemaal gitaar, drums en toetsen) maakte hij het nummer tot het equivalent van wat men een smashpoint in het tennis pleegt te noemen. ‘Jet’ met zijn krachtige gitaren was het eerste uitstapje naar de Wings-periode waaruit McCartney verder op de avond nog meermaals zou putten. Maar wie gedacht had dat de ex-Beatle slechts oldies show zou opvoeren had het helemaal mis. ‘Only Mama Knows’, één van zijn betere rocknummers van de laatste jaren schoot krachtig uit de startblokken, nadat Paul het publiek in het Nederlands had aangesproken ”‘Et is koet ier wier te sein”. Het gejuich dat hierop volgde bewees dat het publiek het helemaal eens mee was met de man. ‘Flaming Pie’ (uit de gelijknamige plaat uit 1997) werd als een lekker tussengerechtje opgediend. Toen Paul daarna onder luid applaus zijn jasje uittrok en zijn roze hemd met witte bretels zichtbaar werden waarschuwde hij ons dat dit “The only wardrobe change of the evening” zou worden. Hij is Mick Jagger niet en al evenmin Elton John. Neen, Paul moet het van de muziek zelve hebben. One, Two, Three, Four….en daar huppelde ‘Got To Get You Into My Life’ voorbij. Voor ‘Let Me Roll It’ ruilde Paul voor het eerst zijn hofner bass voor zijn gekleurde Gibson. De song eindigde spectaculair met flarden van Jimi Hendrix’ ‘Foxy Lady’. Sir Paul huldigde de legendarische gitarist achteraf met de volgende anekdote. Toen hij in 1967 een optreden van Hendrix bijwoonde in Londen opende deze tot zijn verbazing met ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ en dit terwijl het Beatles meesterwerk slechts twee dagen eerder was uitgebracht. ‘Highway’, uit de vorig jaar verschenen plaat van The Fireman sloot weer even aan bij het heden. Daarna nam McCartney plaats achter de piano, eerst voor een perfect gezongen ‘The Long And Winding Road’ en daarna voor het splinternieuwe nummer dat Paul componeerde voor de nieuwe film van Robert De Niro ‘(I Want To) Come Home’, één van de mooiste ballades die Paul het laatste decennia uit zijn pen kneep. Het aan Linda opgedragen ‘My Love’ was misschien het enige zwaktemoment van de avond, maar we vergaven het Paul heel graag. Vervolgens verdwenen de bandleden even achter de coulissen en stond McCartney moederziel alleen voor zo’n 27.000 toeschouwers. Met een perfect gebracht ‘Blackbird’ zorgde hij voor een onvergetelijk moment van ontroering bij zowat iedereen in het publiek. De krop in de keel bleef hangen tijdens ‘Here Today’, een song die Macca in 1982 schreef voor zijn vriend John Lennon. Ondertussen had Macca de spandoeken in het publiek gelezen. Op eentje stond ‘Trade your plectrum for my girlfriend’. Hoe ziet uw vriendin eruit? wilde Paul weten. Het antwoord bleef (helaas) onduidelijk. Het recente ‘Dance Tonight’ bracht daarna wat vrolijkheid in de zaal. ‘And I Love Her’, het oudste (Beatles)nummer dat Macca in Arnhem speelde, klonk alsof het pas gisteren geschreven werd wat nog eens bewijst dat het werk van het fameuze viertal uit Liverpool geheel tijdloos en van alle tijden is. Even dreigde Macca zich te vergrijpen aan ‘Mrs Vandebilt’ (‘They like this in Kiev!’) maar een ingetogen ‘Eleanor Rigby’ en de ultieme Wings klassieker ‘Band On The Run’ zette de trein weer op het goede spoor. ‘Ob-La-Di, Ob-La-Da’ mag dan wel het meest onnozele Beatlesnummer allertijden zijn, maar –who cares- in deze setting werkte het uitstekend! ‘Sing The Changes’ (uit ‘Electric Arguments’ van The Fireman) gold als het laatste recente nummer, daarna werden de grote kanonnen in stelling gebracht. ‘Back In The USSR’ rockte als de be(e)sten. Het deels op ukelele gespeelde ‘Something’ ontpopte zich tot een hartverwarmende tribute aan George Harrison. Nog een hoogtepunt; het iets minder bekende ‘I’ve Got A Feeling’ dat met zijn jengelende gitaren (Paul opnieuw op Gibson) bijzonder groovy voor de dag kwam. En is er iemand die kan weerstaan aan een subliem gezongen ‘Paperback Writer’? En nog was het niet gedaan. Want wat Paul daarna nog uit de mouw schudde haalde de laatste sceptici helemaal onderuit. De Lennon-ode ‘A Day In The Life’ ging naadloos over in John’s filosofische statement ‘Give Peace A Chance’ dat -wat dacht u- massaal werd meegezongen. Nooit hoorden we Paul ‘Let It Be’ beter zingen als hier in Arnhem. ‘Live And Let Die’ zorgde ook nu weer letterlijk en figuurlijk voor spetterend vuurwerk. En bij ‘Hey Jude’ nam Paul even de rol aan van meester dirigent die het ‘Na Na Na Na’ refreintje tot op de achterste rijen liet meezingen. De eerste bisronde bestond uit het fantastisch ‘Day Tripper’ (onlangs nog verkozen tot één van de beste gitaarriffs allertijden), een stevige versie van ‘Lady Madonna’ met Paul op de piano en een wervelend ‘Get Back’. “Do YOU wanna Get Back?” plaagde Paul aan het eind van het nummer. Ja, dat wilden wij, waarop Paul de song opnieuw inzette. Alsof dit alles nog niet genoeg was kwam Sir Paul nog één keer terug. ‘Yesterday’ (de meest gecoverde song ooit) mocht natuurlijk niet ontbreken op dit Macca feest, maar het was de energieke, messcherpe versie van ‘Helter Skelter’ die de Gelredome transformeerde in een adembenemende roetsjbaan, waaruit geen ontsnapping mogelijk was. Deze grandioze muzikale ervaring kon slechts worden geëvenaard door ‘Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band (reprise)’ overgaand in een ultiem ‘The End’ (de laatste song uit de laatst opgenomen plaat van The Beatles), waarin superdrummer Abe Laboriel Jr zich voor de laatste keer van zijn meest spectaculaire kant mocht laten zien. McCartney bedankte zijn band, zwaaide nog uitvoerig naar het publiek en verdween dan van het toneel. Slotsom: de ex-Beatle verwende bijna drie uur (35 songs!) lang zijn publiek, zonder ook maar één moment wat pauze of zelfs een slokje water tot zich te nemen. Gitaristen Rusty Anderson en Brian Ray, toetsenist Paul ‘Wix’ Wickens en drummer Abe Laboriel Jr, al tien jaar lang de vaste secondanten van McCartney, vormen de beste begeleidingsband die Paul zich kan dromen. Terugdenkend aan alle McCartney optredens (Rotterdam ’89, Gent ’93, Antwerpen ’03, Arnhem ‘09) die we van de man zagen, verkiezen we dit laatste concert als het allerbeste wegens de beste setlist, de beste uitvoeringen en Macca zelf het best bij stem. Al bij al was dit een hoogst memorabel concert dat nog dagenlang blijft nazinderen. Ongetwijfeld zullen er over tien, twintig of zelfs honderd jaar nog verschillende verdienstelijke Beatles Cover Bands opstaan. Maar nooit zal deze muziek hetzelfde klinken of dezelfde betekenis hebben zonder de aanwezigheid van de man die, samen met John Lennon, toch de bepalende figuur was binnen The Fab Four. De kans dat we dit soort magische momenten nog kunnen meemaken wordt gezien de leeftijd van Sir Paul met de dag kleiner. Wie dit “concert van het jaar” alsnog in levende lijve wil meemaken, koopt best nog snel een kaartje voor Paul’s concert in de Keulense Arena op 16 of 17 december. Beschouw dit als het beste muzikale advies dat u ooit gekregen hebt. A Splendid Time Is Guaranteed For All! (Meer foto’s)
Setlist:
1. Magical Mystery Tour 2. Drive My Car 3. Jet 4. Only Mama Knows 5. Flaming Pie 6. Got To Get You Into My Life 7. Let Me Roll It 8. Highway Play 9. The Long and Winding Road 10. (I Want to) Come Home 11. My Love 12. Blackbird 13. Here Today 14. Dance Tonight 15. And I Love Her 16. Mrs Vandebilt 17. Eleanor Rigby 18. Band on the Run 19. Ob-La-Di, Ob-La-Da 20. Sing the Changes 21. Back in the U.S.S.R. 22. Something 23. I've Got a Feeling 24. Paperback Writer 25. A Day In The Life 26. Let It Be 27. Live and Let Die 28. Hey Jude
Bis 1: 29. Day Tripper 30. Lady Madonna 31. Get Back
Bist 2: 32. Yesterday 33. Helter Skelter Play Video 34. Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise) 35. The End
Ramses Shaffy is vanmorgen in Amsterdam overleden. De eerste en enige keer dat ik Ramses zag was op een mooie zomermiddag in het Brusselse warandepark in het gezegende jaar 1993. Samen met Liesbeth List, vriendin voor het leven, zong hij toen zijn mooiste liedjes, die ook toen al tot het Nederlandstalig erfgoed behoorden. Songs van een kwaliteit die je nog maar zelden hoort.
Na lange tijd rommelen in een oude doos met half vergeten herinneringen vond ik vanavond deze twee bijgevoegde foto's terug. Ze behoren tot de allereerste concertfoto's die ik ooit nam. Ramses, toen al bijna 60 jaar, maakte door zijn presence een grote indruk op me. Na dit concert ben ik me pas echt gaan verdiepen in zijn muziek. En inderdaad, het klopt, we hebben vandaag de 'Brel van de Lage Landen' voor eens en voor altijd verloren ..."Ik zal ook wel een keertje sterven, daar kom ik echt niet onderuit. Ik laat mijn liedjes dan maar zwerven, en verder zoek je het maar uit" (RS) (video)
1. Remastered Stereo Box Set - The Beatles
"Ik zal ook wel een keertje sterven,