Husband & Wife Irion-Guthrie, inmiddels al bijna twaalf jaar gelukkig gehuwd, hebben zich voor de gelegenheid versterkt met bassist Charlie Rose en drummer Zeke Hutchins (Tift Merrit's band) om aldus de sound van hun nieuwe plaat, "Bright Examples", live zo goed mogelijk gestalte te geven.
Eén en ander wordt meteen duidelijk wanneer dit viertal "Hurry Up And Wait" inzetten. De oude folky sound is vervangen door een groepsgeluid dat sterk aanleunt bij dat van de Jayhawks. Niet gek als je bedenkt dat ook Mark Olsen meewerkte aan het nieuwe album. Hierna volgt "Never Far From My Heart", voorwaar een prachtsong, maar helaas komt de stem van Sarah Lee in het begin nog wat povertjes uit de verf. Dat verbetert echter langzamerhand vanaf het dromerige "Seven Sisters", een song met verwijzing naar het astrologische teken dat dezelfde naam draagt.
Vervolgens trekt Johnny Irion de elektrische kaart met "Kindness", uit hun eerste plaat en daarna met de splinternieuwe song "Two Wave Hold-down", opgedragen aan The Beach Boys. 'Our Guitars still have Jetlag,' zwanst Johnny wanneer het stemmen enige tijd in beslag neemt. Toch kan je merken dat vooral Irion op deze hardere, elektrische momenten aanstuurt. Johnny blijkt immers de betere gitarist van het gezelschap en hij geniet er zichtbaar van om met zijn instrument Neil Youngsgewijs tekeer te gaan. Bovendien is Johnny, qua lichaamsbewegingen, duidelijk door dezelfde choreograaf gevormd als de Canadese Dinosaur Senior. Alleen het wapperen met de haren wil voorlopig nog niet zo goed lukken.
Het bijna esotherisch klinkende 'Butterflies', waarbij Charlie Rose zijn Epiphone Viola Bass te lijf gaat met een strijkstrok is een eerste rustpunt in de set. Ondertussen geeft vrouwe Guthrie ook wat zangles aan het publiek dat ze in achtergrondkoortjes verdeelt. Het door Sarah Lee met een ijl stemmetje gezongen "Target On Your Heart" neigt vervolgens alweer naar The Jayhawks, terwijl Johnny Irion er opnieuw een flinke Neil Young gitaarsolo mag uitpersen. De cover "Spin, Spin, Spin" als ode aan Jim & Ingrid Croce mag er absoluut zijn, hetgeen tevens kan gezegd worden over een nieuw nummer dat de titel "Hard Working People" meekreeg (toch niet geschreven voor de Vlamingen zekers?) Hier trekt Johnny de zang naar zich toe en mag Sarah Lee het ritmisch tikkeneitje beroeren, waaruit eens te meer blijkt dat over de taakverdeling binnen het gezin Irion-Guthrie serieus wordt nagedacht.
De titelsong van hun nieuwe plaat "Bright Examples" is gebaseerd op het verhaal van een eenzame reiziger op Appalachian Trail die Sarah Lee en Johnny langs hun deur zagen passeren. Zowel qua thematiek als qua vormgeving zitten we hiermee weer op het spoor van het betere Neil Young werk, hetgeen we zeker als compliment bedoelen.
Maar als Sara Lee daarna teruggrijpt naar "Mornin'
Over", misschien wel hét hoogtepunt van de avond, vallen we toch weer voor
dat oude folky, country geluid van hun eerste platen. Het recente "Speed
of Light" met madame Guthrie à la tambourine, draagt een psychedelisch
tintje met zich mee en verdient -toegegeven- ook wel een pluim.
Met "Good Cry" en het al eerder gehoorde verhaal
van een dame die elke morgen uien schilde om eens flink door te janken, keren
Irion & Guthrie terug naar hun eigen muzikale verleden. Dat geldt verder
ook voor de andere bisnummers, die de muzikanten -van het podium gestapt-
gewoon gezellig in de zaal staan te spelen. We onthouden daarbij vooral het
onweerstaanbare "When The Lilacs Are In Bloom" en kunnen niet anders
dan besluiten dat Johnny & Sarah Lee alweer een memorabel concert in
Brussel speelden. Via "Bright Examples" een lichtend voorbeeld geven
voor muzikale tijdgenoten, il faut le faire!Shake
Geen opmerkingen:
Een reactie posten