Fanfarlo kleurt 10 jaar Duyster

Het tienjarig bestaan van het zondagse Studio Brussel programma Duyster werd afgelopen zaterdag in de Ancienne Belgique op gepaste wijze gevierd. Een serie groepen die de stijl van het programma uitstralen werden uitgenodigd op het verjaardagsfeestje.
Brown Bird kreeg de eer om de party te openen. De bebaarde zanger gitarist/banjospeler vertelde dat het de allereerste keer was dat de groep buiten de United States optrad. De rootsy country/folk/blues klonk desalniettemin veelbelovend.
De Belgische Isbells, bekend van de radiohit ‘As Long As It Takes’, heeft zeker heel wat kwaliteiten in huis. Maar na een halfuurtje sloeg de verveling toch toe: teveel van hetzelfde en te weinig pakkende songs om onze aandacht levend te houden.
Indie Rocker Lou Barlow, onder meer bekend als bassist van Dinosaur Jr., kwam een stuk vinniger voor de dag. Na enkele solonummers op elektrische gitaar ontbond zijn groep The Missing Men alle duivels in een stevige rockset, die bij momenten naar pure punk geurde (dankzij zijn uitstekende gitarist en Nick Lowe look-a-like).
Wat later bleek de AB Club veel te klein voor het eerste Belgische optreden van de Britse Fanfarlo (foto). De vijfkoppige groep met de Zweedse zanger Simon Balthazar loste de verwachtingen helemaal in. Met een zelden geziene gedrevenheid bracht it gezelschap songs uit hun briljant debuut ‘Reservoir’ (nu al één van dé platen van het jaar) en bracht daarmee de club tot op het kookpunt. Hun muziek doet een beetje denken aan Beirut en de zang van Balthazar lijkt een kruising tussen het stemgeluid van de piepjonge David Byrne en Morrissey, maar o, wat een passie en wat een energie! Songs als ‘The Walls Are Comming Down’, ‘I’m A Pilot’, ‘Drowning Men’, ‘Comets’ en ‘Luna’ doen je meteen naar adem snakken. Meesterlijk zijn de beukende ritmes, het schitterende trompetspel, de meeslepende viool, het subtiele spel op de xylofoon, de melodica en noem maar op, Fanfarlo is een fanfare op zich, maar dan op z’n Brits. Zelden zo’n daverend applaus gehoord in de Club en – ik wik mijn woorden – één van de allerbeste concerten die ik op deze plek zag. Fanfarlo is het best bewaarde geheim van muzikaal 2010, maar voor hoe lang nog?
Na het uitstekende werk van Fanfarlo begaven we ons graag naar de grote zaal waar The Low Anthem , als topact , de ultieme kers op de Duystertaart mocht plaatsen. De groep lijkt de laatste maanden overigens niet weg te slaan uit de Lage Landen want dit was reeds het derde concert op Belgische bodem binnen enkele maanden tijd en ook in Nederland treedt de groep met de regelmaat van een klok op. Verrassend konden we hun act niet meer noemen, voor kwaliteit en intensiteit zorgde de groep zeker wel.
Het kwartet multi-instrumentalisten uit Rhode Island begonnen, hoe kan het ook anders, fluisterend aan hun concert met een sfeervolle versie van ‘To The Ghosts Who Write History Books”, waarmee ze de uitverkochte zaal meteen tot absolute stilte dwongen. Die duisterse stilte bleef ook nog hangen tijdens de volgende nummers waarvan het leeuwenaandeel geplukt was uit hun schitterende cd ‘“Oh My God, Charlie Darwin”. Songs als ‘To Ohio’, ‘Ticket Taker’ en ‘Charlie Darwin’ klonken live nog een stuk intenser dan op plaat. Mooi ook om te zien hoe de groepsleden zich bij momenten verzamelden rond één microfoon en zo voor pure vocale pracht zorgden. Ook mooi: “Sally Where’d You Get Your Liquor From” (bekend van Reverend Gary Davis) waarin Ben Knox Miller op mondharmonica herinneringen opriep aan Dylan in zijn allerbeste periode. Die Dylan vergelijking ging ook op voor hardere nummers als “Home I’ll Never Be” en vooral “The Horizon Is A Beltway” die wel op ‘The Basement Tapes’ hadden kunnen staan. Tijdens dat laatste nummer ging Jeff Prystowsky zo hartstochtelijk te keer dat zijn drumstel , dat het geweld niet meer aankon, met een doffe plof naar beneden zeeg.
Tijdens de bisronde luisterde de volle AB nog ademloos naar het beklijvende ‘Cage The Songbird’ en was de strijd voorgoed gestreden. The Low Anthem blijft een topgroep in zijn tijdsgewricht. (Meer foto's)
Eén en ander kan je hier nog eens (her)beluisteren.