Wie zoals wij al een heel leven met één been in the country staat (het andere been dwaalt her en der wat doelloos rond) heeft al heel wat artiesten binnen het genre zien komen en gaan. Country is door de jaren heen flink geëvolueerd, zozeer zelfs dat dingen die wij in het verleden rock pleegden te noemen nu ook al onder country gecatalogiseerd staan. Daarom verlangen wij af en toe nog eens naar opnames die de sfeer van –bijvoorbeeld- de eerste platen van Emmylou Harris & The Hot Band doen herleven. Zo waaide ons, gelukzakken die we zijn, enige tijd geleden de schitterende cd van Zoe Muth and the Lost Rollers tegemoet, een schijfje vol splinternieuwe countrysongs die de vergelijking met grote seventies klassiekers moeiteloos weet te doorstaan.De inspiratie voor de twaalf zelfgeschreven nummers haalt deze artieste uit Seattle onder meer bij Townes Van Zandt, Bob Dylan, Lucinda Williams, Loretta Lynn en uiteraard bij de voornoemde Emmylou Harris, waar ze qua stem dicht bij aanleunt. En als wij u erbij vertellen dat, binnen haar uitstekende band, country veteraan gitarist Dave Harmonson zich als een volleerde James Burton opstelt, weet u ongeveer vanwaar de muzikale wind waait.
’ You Only Believe Me When I’m Lying’, het had een titel van Hank Williams kunnen zijn, trekt deze plaat als een glimmende stoomtrein op gang. Songs als ‘I Used To Call My Heart A Home’ en ‘My Old Friend’ laten onze oude countryharten pas helemaal smelten, terwijl Zoe even later met het rockende ‘Not You’ haar ontrouwe loverboy eens flink op z’n plaats weet te zetten. Ook prachtig is het gevoelige ‘The Running Kind’ en van het huppelende ‘Suck True Love’ krijgen we al wekenlang geen genoeg.
U merkt het, dit jonge countrybloed laat onze aderen van puur contentement zwellen. Dat we dit plaatje aan elke rechtgeaarde countryliefhebber willen aanraden is een understatement. Het liefst zouden we deze schijf zelfs met de nodige twang rond uw niets vermoedende oren willen kletsen. Zoe Muth dat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten