Enkele weken geleden gezien in Hasselt: Dionne Warwick, de Amerikaanse zangeres die vooral bekend staat omdat ze wereldnummers van Burt Bacharach / Hal David de geschiedenis in zong. De grote souldame is inmiddels 70 geworden en haar stem is met de jaren een stuk dieper gaan klinken. Maar kijk, ze heeft zich hieraan aangepast en we hebben best genoten van klassiekers als 'Walk On By', ' Do You Know The Way To San Jose', ' I Say A Little Prayer', 'Alfie', 'Don't Make Me Over', 'Anyone Who Had A Heart'... Sommige nummers bracht Warwick in een geheel ander arrangement, anderen leunden dichter bij het origineel aan. Op het podium stond naast een sterke begeleidingsband ook haar oudste zoon David Elliott die Warwick al enige tijd meeneemt op tournee en die tijdens ieder optreden als opener van haar show mag opereren. Deze laatste is volop het vak aan het leren, bezit een goede stem maar schiet voorlopig toch nog enkele lengtes te kort om echt brokken te maken. In duet met zijn moeder lukte de formule (soms) wel. Toch wensten we bij momenten stiekem dat we Dionne met Barabas' teletijdsmachine terug konden flitsen naar de tijd toen ze dezelfde leeftijd als haar zoon had. Maar helaas, time waits for no one, ook niet voor de allergrootsten.Kort samengevat: misschien niet het allerbeste optreden dat we de laatste maanden zagen, maar toch eentje waar we blij om zijn dat we het meemaakten. Het respect voor de carrière van Dionne Warwick is alleen maar gegroeid. Soul zangeressen als deze maken ze immers helaas nog zeer zelden.
Shake
Geen opmerkingen:
Een reactie posten