Yowsah, Yowsah, Yowsah met Nile Rodgers & Chic

Een vijfjarige kleuter als special guest, een spectaculaire (AB)-gitaarwedstrijd en een resem onvergetelijke hits, het concert van Chic had alle ingrediënten om er een spetterende party van te maken en dat werd het ook. Achteraf zagen we dan ook alleen maar blije gezichten van vooral veertigers en vijftigers (hier en daar aangevuld met wat zonen en dochters) die de meest invloedrijke disco/funkgroep uit de geschiedenis twee uur lang het beste van zichzelf zagen geven.

Verschoning, de groep Chic moeten we anno 2011 eerder begrijpen als "Nile Rodgers & (zeer straffe) band". Toen diens kompaan / bassist Bernard Edwards in 1996 overleed viel naast het songschrijversduo N.Rogers/B Edwards ook de band uit mekaar die dit duo samen oprichtten en die verantwoordelijk wordt geacht voor een indrukwekkende reeks tophits die gescoord werden eind jaren '70 en begin jaren '80. Maar de artiest Nile Rodgers was en is nog steeds veel meer dan alleen maar de frontman van de groep Chic. Als producer en gitarist werkte hij onder meer samen met David Bowie, Mick Jagger, Madonna, Diana Ross, Debbie Harry, Sister Sledge en vele, vele anderen. Dit alles maakt dat hij recent James Brown oversteeg als meest gesamplede artiest ooit. Zo drijft 'Rapper's Delight' van Sugarhill Gang, algemeen beschouwd als de eerste succesvolle Rap/Hiphop song ooit, op de breakdown van de Chic klassieker 'Good Times'.

Maar succes kende ook in het geval van Nile Rodgers een achterkant. De muzikant/producer die kantoor hield in de damestoiletten van de New Yorkse Studio 54 nam het niet zo nauw met zijn gezondheid, geraakte aan de drugs en ontsnapte meermaals ternauwernood aan de dood. Vorig jaar nog werd er bij Rodgers een agressieve vorm van kanker vastgesteld die voorlopig gelukkig onder controle lijkt. De impact hiervan stond duidelijk te lezen op 's mans blog 'Living on Planet C'. Eén en ander zorgde ervoor dat Nile er voor koos om als muzikant terug op tournee te gaan. Muziek maken voor een levend publiek maakt hem naar eigen zeggen nog steeds gelukkig en bezweert de angsten beter dan welk ander medicijn dan ook.

Het was dan ook een blijgemutste Rodgers die zijn publiek een half uurtje voor het concert begon uitgebreid kwam begroeten. De wetenschap dat de fans van hem houden, daar is het Rodgers dezer dagen om te doen, zoveel is duidelijk.

De gevierde muzikant/producer trommelde daarna zijn achtkoppige,volledig in het wit uitgedoste band op, bestaande uit twee zangeressen, twee blazers, twee keyboardspelers en een ritmesectie. Het smetteloze gezelschap trapte meteen sfeervol af met 'Everybody Dance', gevolgd door 'Dance Dance Dance'. Tijdens dit laatste nummer mocht een vijfjarige kleuter, Kamiel Put uit Hasselt 'Yowsah Yowsah Yowsah' komen meezingen. Rodgers had de kleine Kamiel ontdekt via een alleraardigst filmpje op youtube en hem prompt op zijn Brusselse concert uitgenodigd. De ietwat bedeesde maar uiterst sympathieke Kamiel kreeg voor zijn mini-optreden een daverend applaus van het AB-publiek én de voltallige band cadeau. Hij zal zich dit moment ongetwijfeld nog lang blijven herinneren.

De sfeer verbeterde alleen maar met het naar de disco sterrenhemel gezongen 'I Want Your Love'. Het moet gezegd worden, de nieuwe Chic-zangeressen dienden niet alleen als perfecte blikvangers maar konden ook vocaal ferm hun vrouwtje staan. Dit laatste werd nog eens extra onderstreept in een Diana Ross/Sister Sledge-medley bestaande uit enkel N.Rogers/B Edwards-originals: 'I'm Coming Out/Upside Down/ He's the Greatest Dancer/We Are Family'. Ondertussen viel er onder meer muzikaal erg te genieten van de heerlijke funky baslijnen en het typische -los uit de pols- gitaarwerk van Nile Rodgers.

Chic klassiekers, met als hoogtepunt 'My Forbidden Lover' volgden elkaar in sneltempo op. Voor de 1600 flink in het zweet gewerkte fans kon de fun niet op als ook de lade hits waar Nile Rodgers aan meewerkte als muzikant en producer werd opengetrokken. 'Spacer' ontspon zich als één lang uitgerekt meezingmoment. Een uiterst sexy 'Like a Virgin' maakte de sfeer nog extra broeierig en het door de drummer naar een climax gezongen 'Let's Dance' blies het dak pas echt van de Ancienne Belgique. Zelden zo'n ambiance gezien in deze zaal!

Als uiterst leuk intermezzo volgde daarna een door Marc Decock gepresenteerde AB-gitaarwedstrijd waarin vijf vooraf geselecteerde gitaristen zich op hun instrument mochten wagen aan de intro van de ultieme Chic-hit 'Le Freak'. Vreemde eend in de bijt Bert Embrechts waagde zich ook aan een poging maar bleek helaas hors compétition. Publiekapplaus wees de uiteindelijke winnaar aan, die als trofee een gesigneerde Fender Stratocaster mee naar huis kreeg. Meteen het tijdstip om 'Le Freak' volledig los te laten op het uitzinnige publiek, gevolgd door een lang uitgesponnen versie van 'Good Times', waarna Rodgers & Co als professionele afscheidnemers het publiek uitwuifden. Als versterking voor de bekkenbodem en rugspieren kon dit tellen. "Yowsah, Yowsah, Yowsah" bleek 's morgens dan ook het enige wat wij wisten uit te brengen. Chique! (Meer foto's)

Shake