Neil Diamond in Antwerpen: Zanger Pur Sang

Neil Diamond in Diamond City: dat men daar niet eerder op gekomen was! Het werd een belevenis: Neil serveerde zowel rock'n'roll als romantische ballads, maar steeds gebracht met een zekere pathos, kenmerkend voor de zanger. Soms deed deze formule aan de Elvis van de seventies denken (en dat bedoel ik dan positief). Soms werd het net iets te veel van het goede ('You Don't Bring Me Flowers') en doemde het spook van een Barbara Streisand op. Maar het minst wat men over Neil Diamond kan zeggen is dat de man nog steeds over een fenomenale stem beschikt. Hits als 'I'm A Believer', 'I Am, I said', 'Solitary Man' (in originele 60ties uitvoering) en vooral 'Sweet Caroline' waren onweerstaanbaar en kregen het Sportpaleis moeiteloos plat. Enkele nieuwere songs werden in een full-band versie gespeeld, in tegenstelling tot de sobere behandeling op de plaat. Zo kreeg 'Pretty Amazing Grace' een verrassend salsa-arrangement en ontpopte 'Man of God' (uit '12 songs') zich als een geweldig gospelnummer. De betere ballads als 'Hello Again', 'Love On The Rocks' en 'Brooklyn Roads' etaleerden Diamond als zanger pur sang.Wel jammer dat Neil zijn 14-koppige band niet aan het publiek voorstelde; daarin zat oa Ronnie Tutt, de vaste drummer van Elvis in de 70ties. Hij moet zich in deze setting helemaal thuis gevoeld hebben. (Meer foto's hier)