Voorzien van twee akoestische gitaren startte het duo de set met een gracieuze versie van ‘Her Bright Smile Haunts Me Still’, te vinden op hun gezamelijke cd. Cooper & Brace wisselden mekaar nu en dan af als zanger en lieten ons tussendoor ook genieten van hun beste eigen songs, voor Brace deze gemaakt met de groep ‘Last Train Home’ terwijl Cooper daarvoor putte uit zijn schitterende soloplaat ‘Mission Door’ (2008). Ook een aantal covers passeerden de revue. Zo grapte Cooper dat hij er zeker van was dat iedereen wel een versie van ‘The First In Line’ zou kennen (oa Everly Brothers, Emmylou Harris…) maar dat de song nu eindelijk toch eens “a more professional approach” verdiende. De bindteksten van het duo bleven het hele optreden lang trouwens doorspekt met dergelijke ‘jokes’, hetgeen vaak voor hilariteit zorgde. Brace en Cooper mogen mekaar en dragen het publiek een warm hart toe, zoveel is duidelijk. Hun vriendschap werd niet alleen voelbaar in het aangename samenspel van hun gitaren of in hun harmonieuze samenzang, maar ook door de manier waarmee beide artiesten op een geestige manier met mekaar omgaan op het podium.
Hoogtepunten van de eerste set waren onder meer Cooper’s aangrijpende song ‘715 (for Hank Aaron)’ over een zwarte baseballspeler die zich de haat van de blanken op zijn nek haalt door het nationale record ‘homeruns’ te verbeteren en Brace’s ‘Tranquility Base’, een reflectie over de figuur van maanreiziger Neil Armstrong.
Tijdens de tweede set viel vooral ‘Denali Not McKinley’ op, een meesterwerkje dat Peter Cooper’s songschrijverschap illustreert en verder ook een ode van Eric Brace aan de countryheiligen Johnny & June Cash, genaamd ‘Henderson’. Afsluiten deed dit fantastische duo met een fijne cover van het van Bob Dylan geleende ‘Tonight I’ll Be Staying Here With You’. Na een meer dan verdiende bisronde waarin het tweetal nog eens uitpakte met het mooie ‘I Flew Over Our House Last Night’ (van Tom T. Hall), kregen de heren elk een ‘Cherry Beer’ op kosten van de zaak. Een mooiere manier om het muzikale seizoen van ‘t Toogenblik af te sluiten was moeilijk denkbaar.
(Foto’s met dank aan Marielle De Rycke en Eric Arijs)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten