‘Is het een vogel, is het een vliegtuig?’Neen, Dames en Heren, op bovenstaande afbeelding staat wel degelijk David Byrne in tutu, terwijl hij met bisnummer ‘Burning Down The House’ het ultieme matchpunt maakt. Zonder veel moeite bleek de Talking Head afgelopen zaterdag in Lokeren de betere van de ietwat fletse Disco Queen Donna Summer.
We kunnen ons niet meer herinneren hoeveel concerten van David Byrne we precies al zagen, maar op geen enkele keer ontgoochelde hij ons. Zijn doortocht op de Lokerse feesten zullen we niet gauw vergeten. Op het programma stond het werk uit de jarenlange samenwerking van Byrne met Brian Eno centraal. Enkele nieuwe songs uit hun laatste gezamenlijke plaat ‘Everything That Happens Will Happen Today’ wisselden af met ouder materiaal uit onder meer ‘My Life In The Bush Of Ghosts’ en ‘Remain In Light’. Vooral de songs uit die laatstgenoemde plaat (‘Houses in Motion’, ‘Once in a Lifetime’ en ‘Crosseyed and Painless’) dreven het concert naar het allerhoogste niveau.
Tijdens deze tournee maken enkele dansers integraal deel uit van de groep rond Byrne. Net zoals hun sprekende (opper)hoofd en de overige bandleden bestond hun outfit geheel uit kraakwitte pakjes. Fantastisch om te zien hoe Byrne op gezette tijden zijn plaats oppikt tussen de dansers en gewoon meedoet met de choreografie om er daarna weer net zo makkelijk uit te stappen.
Een flinke pluim ook voor de uitstekende band die de typische Byrne-mix van afrikaanse ritmes, funk en new wave tot in de perfectie wist uit te voeren. Naast de nog steeds modern klinkende nummers uit ‘Remain In Light’ tekenden wij nog enkele andere hoogtepunten op: een strak ‘I Zimbra’, een opzwepend ‘Life During Wartime’ en een hemelsbreed uitgesmeerd ‘Heaven’ om er maar enkele te noemen. (Meer foto's)
Na zoveel moois besloten we unaniem enkele Lokerse festivalbiertjes te degusteren en te wachten wat het volgende optreden ons zou brengen. Disco, als het ware.
The King of Pop, The King of the Blues, The Queen of Soul… de muziekwereld is vergeven van koninklijk bloed. Veel volk zakte diezelfde zaterdag ook naar Lokeren af om Donna Summer, The Queen of Disco, eindelijk nog eens op Belgische bodem aan het werk te zien. Zoals enigszins te vrezen viel moest er men naast de hits ook de kitsch bij nemen. Donna putte net iets teveel uit haar recente platen die niemand kende en waaraan ook niemand echt boodschap had. ‘Smile’ de ode aan Michael Jackson klonk gemeend maar was in feite ook al overbodig. De finale maakte gelukkig één en ander goed: 'On the Radio','Love to Love You Baby', 'I Feel Love' en vooral het soulvolle 'She Works Hard for the Money' bleken na al die jaren nog steeds onweerstaanbaar en bracht Lokeren alsnog in feestelijke stemming. (Meer foto's)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten