Op 9 november 1996 zag ik Sparklehorse voor het eerst in de Vaartkapoen in Molenbeek. Mark Linkous had toen net een eerste zelfmoordpoging achter de rug en werd met een rolstoel het podium opgereden. Vreemd dat een optreden zo moest beginnen. Maar het concert zelf was onvergetelijk. Weinigen hebben de intensiteit van de droefheid zo kunnen vatten als Linkous met zijn sprankelend paard. Tien jaar (24.10.2006) en drie cd's later mocht ik getuige zijn van zijn laatste optreden in de Ancienne Belgique (Foto's). Weer die somberheid, weer die eeuwige droefheid maar o, zo mooi muzikaal vertaald. Na dit geslaagde optreden leek Linkous even in 'good spirits' (zie foto). Maar de depressies zouden nooit verdwijnen. Sparklehorse trad nog een paar keer op in dit land, zelfs vorig jaar nog in Gent. Gelegenheden die ik spijtig genoeg gemist heb. Gisteren maakte Mark Linkous een einde aan zijn leven. "La tristesse durera toujours"....We will remember him.
..................
"Sometimes days, go speeding past
Sometimes this one, seems like the last
It’s a sad and beautiful world"
"Sometimes days, go speeding past
Sometimes this one, seems like the last
It’s a sad and beautiful world"
(Mark Linkous)
...........................................
1 opmerking:
Bedankt, Shake. We zullen hem niet vergeten. Zijn kleine, unieke oeuvre zal blijven.
Een reactie posten