Paul Simon voor gevorderden in Vorst

Vorst Nationaal was verre van volgelopen voor de komst van Paul Simon naar dit geteisterde koninkrijk. Dat zal wel te maken hebben met de (te) dure tickets en de dalende koopkracht, maar als mensen bereid zijn er de prijs voor te betalen, mocht de soundmix gisterenavond toch een heel stuk beter. De geluidskwaliteit varieerde van ronduit slecht tot (in het beste geval) matig. Onvoldoende dus en toch wel een beetje een domper op dit concert.
Precies 6 jaar geleden stond Paul Simon ook al in Vorst. Hij bracht toen een representatief overzicht van zijn indrukwekkende carrière. Dat was gisteren absoluut niet het geval. OK, er vielen wel wat klassiekers te noteren, maar deze kwamen meestal in een herwerkte versie aan bod. Misschien heeft Simon wel een voorbeeld aan Dylan genomen, die zijn songs live ook al jarenlang tot op de fundamenten weet af te breken om ze daarna, als nieuw, te laten herrijzen. In elk geval droeg Mrs. Robinson een verrassend kleedje, zat The Boy in een verse Bubble en wandelden Me and Julio langs nieuwe wegen naar de Schoolyard. Maar de setlist stond vooral bol van minder bekende nummers als "How can you live in the Northeast", "The cool, cool river", "Duncan", een stomende versie van "Train in the distance" en een bijzonder fraai "The only living boy in New York". Simon bracht nog twee andere nummers uit zijn periode met Garfunkel: een hemelse solo vertolking van "The sound of silence" en als bisnummer "The boxer". Afsluiten deed Paul met een feestelijk "Late in the Evening". Slotsom: niet zijn beste Belgisch concert, maar boeiend genoeg om te mogen meemaken. (Meer foto's)