Het grote publiek was naar donderdag Jazz Gent gekomen om Blueslegende B.B. King nog eens aan het werk te zien op Belgische bodem want de kans dat dit nogmaals zal gebeuren lijkt elke keer onwaarschijnlijker. De tent zat dan ook afgeladen vol en heel wat toeschouwers konden zelfs geen zitplaatsje meer bemachtigenNa een krachtige instrumentale introductie van zijn fenomenale band gingen duizenden handen op elkaar om The King of the Blues welkom te heten. B.B. bedankte hiervoor, nam plaats op een stoel en verontschuldigde zich voor zijn relatief lange afwezigheid van drie jaar. Ziekte (diabetes) hield hem een tijdlang van de podia, maar nu is hij terug onder de mensen en dat doet hem duidelijk deugd. Over zijn ouderdom zou hij het publiek heel de avond nog blijven entertainen (iedereen jonger dan 75 noemde hij steevast “youngsters”). Groots ook hoe deze man met levendige zelfspot de Dood recht in het gezicht uitlachte. “Sommige bandleden denken eraan om te trouwen”, vertelde B.B. “Ik niet, want ik sta al met één voet in het graf en vrouwen geven niet om mannen die al met één voet in het graf staan en te zwak zijn om de tweede erin te trekken.” Wat later grapte B.B. dat zijn kinderen niet dolgelukkig waren met zijn Blind Lemon Jefferson cover ‘See That My Grave Is Kept Clean" dat op zijn laatste album staat, maar desalniettemin zette hij er in Gent een beklijvende versie van neer. Tenslotte beweerde de zanger-gitarist dat hij het liefst als paard zou reïncarneren. Met een beetje goed karma moet zoiets lukken.
Qua setlist verschilde B.B. King’s optreden niet veel met zijn vorige passages in Brussel (2005 en 2006). We tekenden onder meer bevlogen versies op van ‘Let The Good Times Roll’, ‘I Need You So’, ‘Everyday I Have The Blues’ en het speciaal door Bono voor hem gekregen ‘When Love Comes To Town’. Op zijn 83ste blijft de blueskoning nog enorm goed bij stem. En als de meester nu en dan nog eens flink uithaalde op Lucille, ging de tent helemaal uit de bol. Alleen spijtig dat deze momenten misschien iets te schaars bleven en King het gitaarwerk nu en dan overliet aan zijn (overigens schitterende) bandleden.
Meer en meer nam B.B. the entertainer de overhand tijdens dit optreden. Met gespeelde verontwaardiging vertelde de Bluesreus hoe men hem in het verleden had verzocht Lucille ontrouw te zijn door hem proberen akoestisch te laten spelen. “The next morning Lucille broke all of her strings”. Het publiek moest er smakelijk om lachen. “I Love It When You Laugh”, stelde B.B. “ It Feels Like Money In My Pocket”.
King beklaagde zich ook dit keer over het vrouwonvriendelijke taalgebruik van sommige collega muzikanten en gaf de aanwezige mannelijke toeschouwers levenslessen in hoe men vrouwen echt diende te behandelen. Zo leerden we onder meer dat in dat verband de kamertemperatuur erg belangrijk is (“Ladies are funny ‘bout room temperature”). Tweede stap is het aanbieden van een glaasje. Vooral niet aandringen op alcohol als vrouwlief dit weigert. Neem dan liever een niet alcoholisch drankje en kap er zelf wat vodka bij. Daarna zet je wat muziek op – neen, geen BB King, some ‘good’ music’ - en als dit allemaal nog niet helpt… “put some more vodka in it”.
Daarna droeg de man uit Mississippi het massaal meegezongen “You Are My Sunshine” op aan alle dames in de tent en kroonde zichzelf hiermee min of meer tot womanizer van het jaar.
Na alle gekheid volgde nog één muzikaal hoogtepunt. Toen B.B.King zijn signature song ‘The Thrill Is Gone’ het publiek injoeg bleek het kot werkelijk te klein. Feestelijk uitgezwaaid door een dolle menigte verdween onze held in de coulissen. Een mooier afscheid was moeilijk denkbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten