De Finse metalgroep Apocalyptica bestaat uit drie klassiek geschoolde cellisten en een drummer, die in deze bezetting ongeveer evenveel herrie weten te genereren als hun soortgenoten op gitaar. Reeds in 1996 bracht de groep 'Plays Metallica By Four Cellos', dat wereldwijd uitgroeide tot een succesformule onder de metalfans. Nadien bracht de groep nog zes albums uit waarin het concept nauwelijks veranderde: instrumentale heavy metal gespeeld op cello’s. Naast covers van onder meer Rammstein, Faith No More, Sepultura, Slayer, Bowie en jawel… Grieg, nam de band ook eigen nummers op. Nu en dan experimenteerde men met gastvocalisten zoals Corey Taylor of Nina Hagen. In Zottegem kwam Apocalytica hun laatste plaat ‘Worlds Colide’ voorstellen, maar de Cello-beulen uit het Noorden speelden daarnaast ook ouder werk om hun fans te plezieren. Zo greep de band vaak terug naar bekende Metallica-covers waarbij de reactie van het publiek niet uitbleef: duizenden duivelshandjes schoten de lucht in en deze songs werden massaal meegebruld. Dit was onder andere het geval bij opener ‘Wherever I May Roam’ en later ook bij ‘One’ en ‘Fight Fire With Fire’. Als extraatje had de groep ook een zanger (zeg maar: een blonde viking) meegelokt om enkele nummers, waaronder de hit ‘I’m Not Jesus’, te vertolken. Maar zelfs met de eigen instrumentale nummers zorgde Apocalyptica voor veel sfeer in de tent. Dit had natuurlijk alles te maken met de energie van hun podiumact. De heren gebruikten hun strijkstok op hun instrument als een zwaard in de oorlogsvoering, waarbij ze, aangevuurd door een maniakale drummer, wild te keer gingen met hoofd, lijf en ledenen. Het groepssymbool, een gevleugelde doodskopcello, werd hierbij op gezette tijden stroboscopisch verlicht op de achtergrond. “Cool!” vond de Zottegemse jeugd en wie zijn wij om hen tegen te spreken?
(Meer foto's)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten