De tijd dat Norah Jones op 22-jarige leeftijd als een komeet naar de hoogste rangen van de Music Charts klom met haar debuutalbum ‘Come Away With Me’ (2002) ligt al even achter ons. Deze plaat was met 22 miljoen exemplaren één van de vijf best verkopende albums van de 2000’s en binnen het genre van de ‘Jazz’ klopte Jones met deze cijfers zelfs Miles Davies ‘Kind Of Blue’ als best-selling jazz album of all times.Inmiddels bracht de zangeres drie andere platen onder haar eigen naam uit: ‘Feel Like Home’’ (2004), ‘Not Too Late’ (2007) en ‘The Fall’ (2009) die telkens gepaard gingen met een wereldtournee. Afgelopen donderdag stelde Jones en haar kompanen haar laatste plaat voor in een oververhit Vorst Nationaal voor een publiek van alle leeftijden want het succes van haar eerste plaat werkt tot de dag van vandaag nog steeds door.
‘What Am I To You?’ vroeg de zangeres zich in het openingsnummer terecht af. Volgens vele recensenten is de rode draad op haar nieuwste plaat de verwerking van de verbroken relatie met haar ex-bassist Lee Alexander. Volgens ons gaat deze plaat een heel stuk dieper en is Jones vooral op zoek naar zichzelf: artistiek, emotioneel en existentieel. Het heeft er alles van weg dat deze artieste haar oude huid van succesvol-braaf-jazz-zangeresje-dat-ook-een-beetje-piano-kan-spelen van zich af wil schudden. Ze doet dit echter niet burlesk, maar eerder langzaam en van binnenuit. Dit resulteert in een zekere ruimte voor evolutie hetgeen haar muziek beïnvloedt en deze in nieuwe, verrassende richtingen stuurt. Of het publiek bereid is om haar hierin mee te volgen is een andere zaak, maar Jones kiest in eerste plaats voor zichzelf.
Al vanaf het tweede nummer ‘Tell Yer Mamma’ omgorde ze de gitaar waarmee ze nooit virtuoos klonk, eerder wat meisjesachtig, maar het is precies dat wat haar charmant maakt. Daarnaast blijft zij natuurlijk een fantastische zangeres met een aangename, soepele stem die zowat alles aan kan.
Een eerste hoogtepunt van de avond kwam er in de vorm van ‘Chasing Pirates’, de schitterende single waarin Norah zich waagt aan een vleugje elektronica en waarin haar kompaan Sasha Dobson mooi kon uitpakken met de killer drumslagen die deze song onweerstaanbaar maken. Ook nieuwe songs als ‘Young Blood’ en ‘It’s Gonna Be’ kwamen mooi uit de verf, al kunnen we deze in de verste verte niet meer als Lounge Jazz bestempelen. Dat was zeker ook niet het geval voor de countryachtige Tom Waits-cover ‘Long Way Home’ en het bonkend en stotende, aan Waits verwante, ‘Sinkin’ Soon’.
Ja, de dochter van Ravi Shankar liet zich nog wel af en toe langs haar meer bekende zijde zien, meestal op momenten waarop ze plaatsnam achter de piano. Zo gold ‘Sunrise’ meteen als een publiekslieveling en dat bleek uiteraard ook het geval voor ‘Don’t Know Why’. Toch genoten wij meer tijdens nieuwe pareltjes als het introverte ‘Back To Manhattan’ en het subtiel komische ‘Man Of The Hour’, opgedragen aan… haar hond(!)
Eén van de sterkhouders van Norah’s band blijft zeker wel Smokey Hormel die zowel op akoestische als op (slide) gitaar wonderbaarlijke dingen liet horen. Misschien was hij het wel die Jones aanzette tot de oude Johnny Cash cover ‘Cry Cry Cry’. Hormel werkte immers aan de laatste, door Rick Rubin geproduceerde (American) platen van Cash mee en draagt zijn broodheer van destijds nog steeds in het hart.
De bisronde die Jones in petto had bestond uit een rondje Bluegrass waarin alle muzikanten zich rondom één microfoon schaarden. Eerst coverden ze ‘‘How many times have you broken my heart’ (H. Williams) waarna ‘Creepin’ In’ mooi volgde in dezefde stijl. Het publiek in het bloedhete Vorst Nationaal gaf Norah Jones een aarzelende staande ovatie. Achteraf hoorden we mensen hier en daar klagen dat Norah zo weinig ‘hits’ gespeeld had en dat het vroeger toch beter was. Volledig ten onrechte, zo argumenteerden wij. De vernieuwing waartoe Norah Jones zichzelf verplicht, bewijst net haar artistiek talent en haar sterke persoonlijkheid.
Wie echter voor zichzelf wil oordelen krijgt over enkele dagen een nieuwe kans op Jazz Gent. Warm aanbevolen!
(Meer Foto's)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten