Enkele dagen geleden stond Roger McGuinn op de planken van het Belgium Rhythm & Blues Festifal in Peer. Slechts gewapend met twee gitaren (een akoestische en zijn legendarische 12-snarige rickenbacker) en tegen een achtergrond van vier kamerplanten slaagde de ex-Byrd er toch in om het Bluespubliek te begeesteren. De setlist bestond vooral uit een flink pak songs uit de Dylancatalogus ('My Back Pages', All I Really Want To Do', 'It's Allright Ma, I'm Only Bleeding', 'Knocking On Heaven's Door' en natuurlijk 'Mr. Tambourine Man') afgewisseld door enkele Byrds originals als 'Turn Turn Turn', '5D', 'Ballad of an Easy Rider' en 'So You Want To Be A Rock'n'Roll Star'. Het typische tinkelende-winkelende geluid dat McGuinn uit zijn rickenbacker tovert, blijft volstrekt uniek en we zouden deze man maar al te graag nog eens in de lage landen, maar dan in een goede zaal aan het werk zien. En Roger, breng je volgende keer ook nog eens een groep mee? (Meer foto's)
donderdag, juli 23, 2009
De Jingle-jangle van Roger McGuinn in Peer
Enkele dagen geleden stond Roger McGuinn op de planken van het Belgium Rhythm & Blues Festifal in Peer. Slechts gewapend met twee gitaren (een akoestische en zijn legendarische 12-snarige rickenbacker) en tegen een achtergrond van vier kamerplanten slaagde de ex-Byrd er toch in om het Bluespubliek te begeesteren. De setlist bestond vooral uit een flink pak songs uit de Dylancatalogus ('My Back Pages', All I Really Want To Do', 'It's Allright Ma, I'm Only Bleeding', 'Knocking On Heaven's Door' en natuurlijk 'Mr. Tambourine Man') afgewisseld door enkele Byrds originals als 'Turn Turn Turn', '5D', 'Ballad of an Easy Rider' en 'So You Want To Be A Rock'n'Roll Star'. Het typische tinkelende-winkelende geluid dat McGuinn uit zijn rickenbacker tovert, blijft volstrekt uniek en we zouden deze man maar al te graag nog eens in de lage landen, maar dan in een goede zaal aan het werk zien. En Roger, breng je volgende keer ook nog eens een groep mee? (Meer foto's)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Roger McGuinn zagen we in een ver verleden (1986) aan het werk als voorprogramma van Bob Dylan in Vorst. Na zijn soloset kreeg hij de hulp van Tom Petty en zijn Heartbreakers. De pers vond het maar niks: oudbollig. Maar wij hebben er van genoten.
Het hoogtepunt toen vond ik 'Chestnut Mare'.
Je hebt gelijk, Peerke. Dàt waren nog eens avonden. Blij dat we het meegemaakt hebben wan zoiets komt helaas nooit meer terug...
Een reactie posten